Ben, bir şirkette bilgisayar uzmanı olarak çalışıyorum. Çocukluğumdan beri Fenerbahçe klubünü tutarım. Hayatıma öyle girmiştir ki takımımın aldığı iyi neticeler beni sevindirir, mutlu eder. Kötü neticelerin sebeplerini araştırırım. Yıllardır Fenerbahçeyi idare edenler sürekli yanlış yapıyorlar. Fenerbahçe şampiyon olduğu zaman bile taraftarın burnundan geliyor. Öyle çirkin, öyle rezil mağlubiyetler alıyorlar ki şampiyonluk kupası bile o pisliği bastıramıyor. Aptal gibi, Hollanda takımına elendiler. Adına Volkan denilen bostan korkuluğu sadece oyunu seyrediyor. Son maçta (Antalyasporla oynadıkları rezil maçta) Volkan her zaman olduğu gibi topu kurtarabilmek için en ufak bir çaba harcamadı. Sadece Kızılay’da tur atan salak bir insan gibi topa baktı. İnsan bir çaba harcar. Bazı maçlarda görüyoruz. Kaleci panter gibi gelen forvetin üzerine öyle bir gidiyor ki forvet panikliyor, şaşırıyor. Volkan, hadi ne duruyorsun golünü atsana der gibi bakıyor. Maçtan sonra da seyirciye dil uzatıyor, hakaret ediyor. İnsan utanır be. O seyircinin içinin nasıl kan ağladığını bir görebilse. Ama Volkan nerde, o duygu nerde. Peki bizim salak idarecilerimiz neden onun yerine Serdar’ı koymuyorlar? Taf takımının kalecisi olsa muhakkak Volkan’dan daha başarılı olur. Antrenör, başlı başına bir alem. Adamda en ufak bir mesuliyet duygusu yok. Yahu, ben kulüpten valiz dolusu para alıyorum, diye kendine en ufak bir soru sormuyor. Maçlarda dikkat ediyorum, yüz ifadesinde ne bir çaba, ne bir üzüntü, ne bir çırpınma var. Çamaşır leğeni gibi bir surat. Dümdüz, ifadesiz. Sorumsuz, anlayışsız, duygusuz. Ya o Alex denilen it herif, süresinin bitmesine daha bi sene varken su koyuvermeye başladı. Bir de salak, beceriksiz, en ufak bir aşkı, heyecanı olmayan müdAfaadaki elemanlar. Hiçbir gayretleri görülmüyor. Sanki müdafaa değil koridor. Fenerbahçeye gol atmayan futbolcu, ahirete borçlu gidecek. E bunların karşısında futbol bilgisinden hiç haberi olmayan kuru şöhretlerle, palavra isimlerle kendilerini aldatan o idareciler. Aman Yarabbi,hepsi birbirinden felaket. Bir tek noktada bunların hepsi birleşiyor, taraftara saygı duymayışları. Hiçbir zaman o adamlar Fenerbahçe’nin nasıl ölesiye sevilen bir takım olduğunun farkında değiller. Nice insan gıdasından, üst başından, vasıta parasından tasarruf ederek maça gidiyor ve kahroluyor, perişan oluyor. İnsan içine çıkamayacak hale geliyor. Ayıptır, yazıktır, günahtır. Bu durumda Fenerbahçe seyircisine düşen bir görev var. Futbolcular adam gibi oynayıncaya kadar o idareci denilen gerizekalı adamlar futbol cambazlarının sahtekarlıklarına inanıp o kuru şöhretlerle takımı dolduracakları kadar, Alex gibi itleri başlarına bela yapacakları kadar Anadolu’yu gezseler genç, istidatlı, kalbi Fenerbahçe aşkıyla dolu pırıl pırıl memleket çocuklarını getirseler, sahaya çıkartsalar onlar canlarını dişlerine takarak oyun oynasalar, bu it güruhundan bin kere daha başarılı olurlar. Ne yazık ki bu ruhsuz, bu duygusuz insanlar, bu insanlıkla alakası olmayan serseriler beni takımımdan soğuttular, nefret eder hale getirdiler. Şimdi bu satırları okusalar herzamanki duygusuzlukları içinde “arkadaş sen ne diyorsun, puan cetvelinde baştayız” diyecekler. Alın başınıza çalın o baştalığı. Bizi bu kadar üzdükten sonra ne kıymeti kalıyor. Boykot etsin Fenerbahçe taraftarı maça gitmeyi. Bu saygısız adamlar boş tribünlere oynasınlar, ne mal olduklarını görsünler.

Benim görüşüm bu. Acaba yanılıyor muyum? Lütfen cevap verin. Saygılarımla.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :