.

KÖTÜLÜK BİZİM SINIRIMIZA GELDİĞİNDE ORADA DURUYOR MU...
"Efendim hikâyeyi bilirsiniz. Bir karınca, hızlı adımlarla yolda gidiyormuş, bir zat sorar: “Ey karınca, böyle acele acele nereye gidiyorsun?” Karınca cevap verir. “Nemrut Hz. İbrahim’i yaka­cak. Bir ateş hazırlattı, alevleri göklere yükseliyor. Ben bir yu­dum su aldım, yangını söndürmeye gidiyorum.” O zat hayretle sorar. “Sevgili karınca” der. “Bir yudum suyla o koca ateş nasıl söndürülür, buna imkân var mı?” Karınca “Ben de bir yudum su ile o ateşin sönmeyeceğini biliyorum, ama bu şartlar altında elimden gelen bu. Peki ben bunu yapıyorum iyi hoş da, sizden ne haber? Siz ne yapıyorsunuz Hz. İbrahim’i kurtarmak için?” Adam karıncanın karşısında yüzü kızarır, başını önüne eğer ve sükût eder.

Sanırım günümüzde değişen hiçbir şey yok. Gene İbrahim’in ateşi bir başka şekilde devam ediyor. Örnek mi istiyorsunuz. İşte YOYAV. İşte İbrahim ATEŞ. Herkes o ateşi söndürmek için bir yudum su götürse, ateş söner.
Büyük velî Kenan Rifaî Hz.leri diyor ki: “Önemli olan, kö­tülüğün senin sınırına geldiği zaman orada durması.”

Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhları Şad Olsun.