Kıymetli yavrum,

Tertemiz, misler gibi beyaz bir gül gibi yaşayıp, Hak'ka te­bessüm ederek, aşk içinde göçmek varken, kafa karışıklığından doğan bu sıkılmış yumruklar, kenetlenmiş dişler, zindan gibi bir ifade ile hayatta sürünmek niçin, yazık değil mi bizlere? Asırlar ötesinden büyük Yunus ne güzel sesleniyor. Bir kulak versek:

İlim ilim demektir

İlim kendin bilmektir

Sen kendini bilmezsin

Bu nice okumaktır.

Çarşıda, yolda aydınlık yüzlü, bakışları nur dolu bir insan gördüğümüz zaman, nasıl sevinir, mutlu oluruz. Sanki içimizde bir pencere açılır. Bize iyinin ve güzelin bütün seslerini ve ko­kularını getirir. Neden biz de öyle olmayalım? Neden biz de, sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz demeyelim?

Selam, saygı ve sevgi ile.
Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhlarına Fatihalarla.