Sayın Ersin Özdemir,

1.3.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, inanılmayacak güzellikte, akıl almayacak mükemmeliyette gönderdiğin mail için sana gökteki yıldızların sayısınca teşekkürler. Yarabbi, zarafet, incelik, kibarlık, asalet, güzellik hepsi ama hepsi bu mailin içinde. Keşke bunu bütün insan kardeşlerimiz, duyabilse, hissedebilse. Hele içinde bulunduğumuz, yaşadığımız şartların negatifliği içinde Yarabbi, biraz insanlığa, biraz efendiliğe, biraz saygıya, biraz sevgiye, biraz ilgiye hepimiz de nasıl susadık. İçimiz alev gibi. Yanıyoruz. Elimize aldığımız gazeteden, açtığımız televizyon kanalından nakış iğnesinin ucu kadar da olsa müspet, olumlu, pozitif birşeyler bekliyoruz. İçimizdeki yangını söndürecek, gözlerimizde biriken yaşları silecek bir minicik bir ses, bir nefes bekliyoruz. Buna hepimiz de ne kadar muhtacız. Başımızı okşayacak bir elin nasıl da özlemi içindeyiz. Sanki sertlik, kabalık, hoyratlık, saygısızlık hayat kurallarımız olmuş. Acaba bu kadar negatiflikten elimize ne geçiyor. Yerine göre bir tek kelime, yerine göre bir tebessüm bizi hayata döndürecek kadar, kalbimizde umut ışığı yakacak kadar, içimizdeki kırılan dalları onaracak kadar güçlüyken, biz habire yangına körükle gidiyoruz. Alevin, ateşin üstüne sevginin, saygının, edebin, inceliğin suyundan dökeceğimize benzinle gidiyoruz. Aslında şu toplumda hepimiz de ne kadar da yaralıyız. Ne kadar kırılmışız, un ufak edilmişiz. Bir türlü bize uzanacak dost elleri anlayamıyor, idrak edemiyoruz. Bu gidiş nereye? İnsanların çoğunun birbirine küskün, kırgın olduğu ailelerde artık bahar rüzgarları esmiyor. Sanki televizyonlardaki diziler bu yangını körüklemek için hazırlanıyor. Bugüne kadar birtek dizide sevgi dolu, saygı dolu, şefkat dolu birtek aileyi, birtek aile ferdini gören varsa, işiten varsa lütfen söylesin, göstersin. Kabalık, birbirini hor ve hakir görmek, başkalarının önünde birbirini küçük düşürmek, kabalığı ve hoyratlığı marifetmiş gibi göstermek bu dizilerin ana ilkeleri. Ama ne yazık ki bir kişi çıkıp da

“Yeter senden çektiğim

Ey tersi dönmüş ahmak”

demiyor, diyemiyor.

“Zaten biz söylemeyiz, söyleniriz”

diyenler ne kadar haklı. İşte bu sevgili dostumuzdan gelen mail gibi bahar rüzgarları bizleri biraz serinletiyor, ferahlık veriyor. Allah ondan razı olsun.

Yeniden buluşmak ümidiyle selamlar...sevgiler...saygılar...

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :