Hayatı bize ve karşımızdaki insana zehir eden, hep o ego, benlik, bencillik, nefsaniyet değil mi? Dikkât edelim, nefsini müslüman etmiş insanların yüz ifadeleri, bakışları, ses tonları ne kadar farklıdır. İnsan onlarla konuşurken, farkına varmadan stresIerinden kurtulduğunu, yumuşadığını, rahatladığını hisseder. Birdenbire o mekânı, huzur dolu bir hava kaplar. Artık gökyüzü daha mavi, ağaçlar daha yeşildir. Kâinat, renk ve ışıkla dolmuştur sanki. Eşlerin böyle olduğu bir evlilik hayatı, hayatın en güzel olayı değil midir? Onların elele tutuşup, birbirlerine sevgiyle, saygıyla, edeple, incelikle yaklaşmalarından daha muhteşem ne olabilir? Büyük Yunus ne güzel söylüyor:
Geri Dön