Sayın Ömer Erkul,

3.3.2007 tarihli mailinizi aldım.

Efendim, baştan sona hikmet dolu, ibret dolu, incelik dolu mailinizi edeple, saygıyla okudum. Hayatın ne güzel bir özetini yapmışsınız. Sizi kutluyorum. Allah sizi nazardan esirgesin; sizin gibi kıymetli insanların sayılarını artırsın.

Efendim, her celalde bir cemal, her cemalde bir celal vardır vakıasını hayattan örnekler vererek ne güzel belirtmişsiniz. Eğer sizden önce Sayın Fatmagül hanıma verdiğim cevabı okusaydınız bazı durumlar daha iyi anlaşılırdı. Orada şöyle diyordum:

....

“Ben bir insanı  yıllarca sevmişsem, onu başıma taç yapmışsam, onun için elimden gelen, gücümün yettiği her iyiliği yapmışsam ve o da bana arkasını dönerek, beni kötülemek için türlü isnatlarda bulunmuşsa, birtakım aptal, gerizekalı insanları bana düşman etmişse, ben niye küseyim, niye darılayım, niye kırılayım? Benim görevim sadece sevmek, hayra koşmak, iyilik yapmak...

Bir kere herşeyden önce şunu kabul etmek gerekir. İyilik, yardım Allah rızası için yapılır. Karşı taraf anlar anlamaz, teşekkür eder, etmez. Sımsıcak sevgiyle uzanan ellere en kaba, en çirkin şekilde karşılık verir... O onların sorunu. Kendi bilecekleri bir iş. Yarın Mahkeme-i Kübra’da Allah’ın huzuruna çıktığıkları zaman hesabını onlar verecek”

Bu satırlardan da anlaşılacağı üzere beni üzen, tedirgin eden husus tanıştıkları günden cephe aldıkları ana kadar benden hep sevgi, saygı, yakınlık, dostluk, şefkat, yardım gören insanların bana karşı takındıkları negatif tavırdan dolayı yarın Allah’ın huzuruna çıktığımızda duyacakları o büyük utanç duygusu. Ben onlar hesabına üzülüyorum. Yoksa Allah bilir hiçbiriyle en ufak bir davam yok. İnşallah iki dünyaları cennet olur.

Sevgili Ömer Bey, bu hikmetlerle, güzelliklerle dolu maillerinizi yeniden bekliyor, içten gelen selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :