Sayın Tuncel,

4.3.2007 tarihli mailinizi aldım.

Efendim, bundan yıllarca önceydi. Artık Hakka göçmüş olan bir manevi büyüğün sohbetinde bulunuyorduk. Bir arkadaşımız sordu: “Efendim”, dedi, “bir velinin diğer insanlardan ilk ayrıldığı özellik nedir?” O zat cevap verdi: “Baktığı her zerrede en az ellibeş mana görür” dedi, bir veli için. Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum, ama bu söz beni herzaman heyecanlandırdı. O ne muhteşem bir bakıştı ki ellibeş manayı çıkarabiliyordu. Bugün de hala düşünürüm. Görebilmek, ne büyük, ne yüce, ne ürpertici bir olay. Yunus’un bakışına sahip olabilmek için neler feda edilmez ki. “Benim bir karıncaya ulu nazarım vardır” mısraını ne zaman okusam heyecanlanıyorum, ürperiyorum. Bazan ağlıyorum. Günümüzün maddeye esir olan insanları kimbilir ne eza ne cefa içinde yaşıyorlardır. Sağa baksalar madde, sola baksalar madde. Ve bunların ilk işareti can sıkıntısından bunalmış bir bakış oluyor. Ama sebep ne? O kadar zengin, öyle muhteşem, öyle çıldırtıcı güzellikleri olan bir dünyada yaşıyoruz ki bir insanın öyle bir ortamda sıkıldım kelimesini kullanabilmesi için gerçekten gönül gözlerini bütün evrene kapatmış olması gerekir.

“Görenedir görene, köre nedir köre ne?”

Sözü ne kadar anlamlıdır. Newton’a gelinceye kadar binlerce insan elma ağacının altında oturdu, dinlendi, uyudu, ağaçtan düşen elmalara aldırış bile etmediler. Pek tabi dediler, elma ağacından elma düşer. Newton da oturdu, yanına bir elma düştü. Tefekkür etmeye başladı. Bir süre sonra yerçekimi kanunu buldu. Efendim, bütün mesele görebilmekte. Bizler de hergün nice mucizelerle karşılaşıyoruz. Ama o bilimsel tecessüsden mahrumiyetimiz sanatkar hassasiyetinden uzaklığımız yüzünden yeni gerçeklere, yeni güzelliklere gidemiyoruz. Bütün mesele elimizden geldiği, gücümüzün yettiği kadar o duyarlığı kazanabilmekte. Yapabilenlere ne mutlu. İnşallah, Yüce Rabbimiz bizlere de nasip eder.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :