İnsanoğlu dünyaya geliyor. Biraz sevmek, biraz sevilmek istiyor. Biraz mânevi duyguları yaşamak istiyor. Ama öyle bir çevreyle kendini sarılı buluyor ki tek egemen düşünce küçük menfaatler, mevki, makam, mal, mülk, para, pul. Bu dünya içinde daralmasın da, bunalmasın da ne yapsın? Asırlarca önce kâinatın en büyük şairi Yunus Emre bu durumu ne güzel anlatıyordu:
“Mal sahibi, mülk sahibi,
Hani bunun ilk sahibi
Mal da yalan, mülk de yalan,
Var biraz da sen oyalan”
İnsanlık bu trajediyi aşmak zorunda. Yoksa bu durum bütün insanlığı mahva götürecek. Allah’ın ve Peygamberin bütün dertlere derman olan sonsuz güzelliğini, yakınlığını, sıcaklığını yanımızda hissetmedikçe ve Onların bütün dertlerin dermanı olduklarına inanmadıkça bu çile bitmeyecek. Yunus,
“Gel, dosta gidelim gönül”
diyordu. Bizim de tek gideceğimiz yol, tek sığınacağımız liman Allah ve Resûlullah değil mi?
O sevgiyi içlerinde duyup, aşkla, heyecanla sımsıcak yaşayanlara ne mutlu…
Selam, saygı ve sevgi ile.
Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhlarına Fatihalarla...
Geri Dön