Kıymetli yavrum, sen büyük, çok büyük bir hata yapıyorsun. İçindeki o tertemiz, o bembeyaz sevgiyi yanlış yere kullanıyorsun. Mütemadiyen insanlar diyorsun. Çevreye bakıyoruz etraf puştlar, pezevenkler, … çocuklarıyla dolu. Yahu ben bu şerefsizleri niye seveyim. Enayi miyim ben? Eşek miyim ben? Evet, güzel insanlara, yiğit insanlara, temiz, asil, büyük, yüce insanlara canımız feda olsun. Ama o … çocuklarına asla, asla, asla. Koskoca Jean Paul Sartre boşuna mı diyor, “Başkaları cehennemdir” diye. Lütfen bu atalarının dinine tapan müşrikler gibi olma. Muhammedi ol. Allah yolunun yolcusu ol. Bu sözleri sana yıllardır söylüyorum. Ama sen bir insanlar tutturmuşsun. Hani insan yavrum, göster de elini öpelim. Koskoca Yunus bile

“Bu dünya dopdolu kalleş

Her birinden bir ses gelir”

diyor. Şimdi soruyorum sana, kainatın en büyük, en yüce, en güzel insanı neden Mekke’den Medine’ye hicret etti? Hiç bunu düşünmüyorsunuz. Bir insanlar edebiyatı tutturmuşsunuz. İnsanlar aşağı, insanlar yukarı. Hay canı cehennem o tür insanların. İnanın bu satırları büyük bir ıstırap içinde yazıyorum. İnanın ben bu insanlar edebiyatından bıktım.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Rahmet ve Şefaat Üstlerine Olsun