Sayın Oğuz Gürkan,

7.3.2007 tarihli mailinizi aldım.

Efendim, Çanakkale Savaşları nedeniyle göstermiş olduğunuz hassasiyet her türlü tebrikin, takdirin üstünde. Sağolun, varolun. Allah sizden razı olsun. Günümüz Türkiye’sinde ne yazık ki bazı hainler, şer mihrakları “dahili ve harici bedhahlar” nerdeyse milli duygulara savaş açmış durumdalar. Eğer, bir milli eğitim her yıl ilkokula başlayan çocuklarımızı Çanakkale’ye götürüp (orada nasıl mananın, maddeye üstünlüğü ispat edilmişse) bu ruhu çocuklarımıza aşılamıyorsa ona milli eğitim denemez. O nutuktan, palavradan, gürültüden başka birşey değildir. Bugün dörtbir yanımız düşmanlarla sarılı. Hatta bazıları topraklarımızı satın alarak içimize kadar girmişler. Yazıldığı ve söylendiği zaman bazı kimseler gülüp geçiyorlar. İnsanı kahreden de bu oluyor. O Allah’ın belası, lanet olası Avrupa birliği sevdası uğruna ikinci Sevr bize dayatılmak isteniyor. Türk düşmanlığını, İslam düşmanlığını din haline getiren kimselere  olmadık şaklabanlıklar yapılıyor. İnanılmaz tavizler veriliyor. Bin kere lanet olsun. Millete rağmen milli değerlerimiz yıkılıyor. Ortada hiçbir sebep yokken bazı alçaklar, şerefsizler, namussuzlar onbir Türk subayının başına çuval geçiriyorlar. Hiçbir canipten çıt yok. Hatta iş espri konusu. Bir televizyoncu kızımız soruyor: “Efendim, nota verecek misiniz?” Cevap: “Kızım, senin nota dediğin müzikte olur”. Gelecek nesiller yemin ederim ki bunu unutmayacaklar.

“İşte bu ahval ve şerait içinde” göstermiş olduğunuz milli hassasiyet için çok teşekkür ediyor, saygıyla ellerinizden öpüyorum. Allah sizden razı olsun.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :