GÜZEL İNSANLAR...
Annem öğretmendi. Akşam kapıdan girerken, babaannem hamur yoğuryor bile olsa hemen ayağa kalkar annemi ayakta karşılardı. Saygıyla selamlar...
-Hoşgeldin Sebihanım derdi.
Annem de;
-Anneciğim, lütfen rahatsız olmayın. Neden zahmet edip ayağa kalkıyorsunuz. Derdi.
Babaannem ise yine aynı saygsıyla;
-Kızım, derdi, ben gelinime ayağa kalkmayacağım da kime kalkacağım...
Annem ve babaannem arasındaki bu nezih dostluk hep bu şekilde karşılıklı saygı ve sevgi ile devam etti...
Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Hepsinin Aziz Ruhları Şad Olsun. Fatihalarla...