Kıymetli yavrum,
Düşünülmeden, muhakeme edilmeden, mukayese, araştırma, inceleme yapılmadan kabul edilen, papağan gibi tekrarlanan bir takım değer yargıları var.. Bunlardan biri de çağdaşlık. Çağdaşlık aşağı, çağdaşlık yukarı. Bir kimse övüleceği zaman çağdaş insan deniliyor. Sorbon’da bir felsefe profesörü, çağdaşlık üzerine bir kitap hazırlamış. Okudum: “Bu çağda yaşadığım için utanç duyuyorum.” diyor. İnsanın insanı istismarının, tarihin hiçbir döneminde bu kadar olmadığını, insanın hiçbir dönemde bu kadar aşağılanıp, ezilmediğini, hor-hakir görülmediğini söylüyor. Alçaklığın en üst boyutunun bu çağda yaşandığını vurguluyor. Kitabı okurken düşündüm. Daha bir kaç yıl önce Bosna’da hanımlara tecavüz eden Sırp canavarlarına hoşgörü, uygarlık üzerine on binlerce kitap yazan Batılılardan birisi dahi sesini çıkarmadı. Bu hanımların bir kısmı intihar etti. Bir kısmı ruh hastası oldu. Bazısı kimsenin yüzüne bakamıyor. On binlerce insan ıstırap içinde yaşarken, dünyanın iyilik meleği diye anılan Papa’ya varıncaya dek bir tek Batılı bu rezaleti lanetlemedi, sorgulamadı.
Sorokin’in de dediği gibi gerçekten bir bunalım çağında yaşamaktayız. Her şeyden önce çağdaşlık öryargısından kurtulmalıyız. Çağdaş, çağdışı, ileri-geri kavramları insanları bölmek, ayırmak, parçalamak için uydurulmuş palavralar. Bir düşünce ya doğrudur, ya yanlıştır. O kadar. Bir düşünce yanlışsa, bunun ileri olanı, geri olanı olmaz. Yanlış, yanlıştır. Sağcı, solcu kavramları da öyle. Gerçek bilimin, sanatın düşüncenin sağcısı solcusu olmaz. Edison bir bilim adamı idi. Beethooven bir müzisyendi. Yunus kâinatın en büyük şairi idi. Söyleyin bakalım onlar sağcı mı idi, solcu mu idi? Bunu söylemek bile komik oluyor. Hatta çirkin oluyor. Hani bir şarkıda tekrarlanan bir söz var: Palavra… Palavra…diye. Onun gibi işte...
Selam, saygı ve sevgi ile.

Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhlarına Fatihalarla...