Kıymetli yavrum,
Bir gariban adama zamanın kutbu olmak nasibolmuş. Devamlı namaz kılan birisi onu kıskanmış. Dayanamamış, gitmiş sormuş, “Ne yaptın da bu makama yükseldin?” deyince adam, “Ben garibanın biriyim. Namazlarımı ancak kılıyorum. Ama bir gün yolda giderken yerde bir kağıt buldum. Baktım üzerinde “Allah” yazıyor. Hemen elime aldım, çamurlarını kazıdım, sonra çıkmayan yerleri dilimle yalayıp çıkardım. Sonra da kurusun diye bir kitabın yaprakları arasına yerleştirdim. İşte bu nedenle bu makama yükseltildim” der. Lüzumsuz bilgilerle uğraşmayı bırakalım. Sade “Ya hayır söyle, yahut sus” Hadisini tam olarak uygulayabilsek velayet makamına kadar çıkarız.
Kenan Rıfai Hazretleri’ne soruyorlar: “Siz niye hiç Yezid’e küfretmiyorsunuz?” Hazret buyuruyor, “Ben kendi içimdeki Yezid’le başedemiyorum ki dışardakiyle ilgileneyim.” Bazı Aleviler, Muaviye’ye küfretmeyi bir ibadet sayıyorlar. O’nun da belki kendince haklı olduğu taraflar vardı. Niye ben O’nun günahını sırtımda taşıyayım? Daha Kerbela olayı ile ilgili tek kitap okumadım. Bunlar kafa karıştırmaktan öteye gitmiyor. Hz. Ali (R.A) ile Hz Muaviye arasındaki ihtilaflardan sonra Hasan-ı Basrî Hazretleri bir köşeye çekiliyor, hiçbir tarafı tutmuyor. “Efendim, niye taraf olmadınız” diyorlar. Hazret, “Ben” diyor “Allah’ın huzuruna çıktığımda bana Hz. Ali’nin, Hz. Muaviye’nin hesabı sorulmayacak ki. Niye başımı derde sokayım. Her ikisinin de haklı olduğu durumlar olabilir. Biri Allah’ın vahiy katibi, diğeri Peygamberin “İlmin Kapısı” dediği bir insan. Ben onlar hakkında nasıl konuşabilirim ki?” ...
Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhlarına Fatihalarla.
Geri Dön