Değerli büyüğüm
Siteniz manevi bir üniversite gibi, hepimiz çok faydalanıyoruz, Allah sizden ve tüm emeği geçenlerden razı olsun. Kitaplarınızda anlattığınız her konu birbirinden önemli. Hayatta o kadar ince detaylar var ki en ufak bir hareket ve söz bile tüm hayatımızı etkileyebiliyor.Bu bakımdan her şeyi çok iyi anlamaya ve hayatıma uygulamaya çalışıyorum. Size arzetmek isteğim iki sorum olacak , cevaplarını lütfedersiniz sevinirim.

1) "Kimlerle dost olmalıyız?" yazınızda insanın kimleri dost seçmesi gerektiğini çok iyi açıklamışsınız.İşin duygusal boyutuna baktığımız zaman sadece dost olmamız gereken insanlarım ı sevmeliyiz ? Tasavvufla ilgilenen bir büyüğüm tüm insanları Allah yarattığı için herkesi sevmem gerektiğini söylemişti.Fakat bu açıdan baktığımız zaman şeytanı da Allah yaratmıştır.Firavunlaşan, nefsini putlaştıran pek çok insan var.Tasavvufta böyle bir kural var mı?

2) Manevi açıdan ilerlemek için insanda hırs ve yüksek hedeflere ulaşma isteği olmalı mıdır? Tabii maddi bir hırstan bahsetmiyorum , cennette üst derecelere ulaşma, Peygamberlere ve velilere yakın olma isteğinden bahsediyorum. Maddi açıdan baktığımız zaman kendilerine yüksek hedef koyan ve bu doğrultuda azimle çalışan insanların daha başarılı olduğunu görüyoruz. Manevi açıdan ilerlemek için de yüksek bir hedefimizin olması gerekir mi?

Allah'a emanet olun. Hürmetlerimle.

A.Genç

--------------------------------------------------------------------------------

Sayın Sabri Tandoğan Efendi Hz'nin cevaben yazdıkları :

Sayın A.Genç,

1-) Kıymetli yavrum, bütün insanları sevmek, bütün varlığı sevmek ideal olarak güzel bir düşünce. Ama mümkün mü? Bu lafı söyleyen kimse Resulullah Efendimize onca işkenciyi, kötülüğü, alçaklığı yapan Ebu Cehilleri, Ebu Lehepleri, Ebu Lehebin karısını acaba seviyor mu, sevebiliyor mu? Bugün de onların torunları var. Evladının ırzına geçen anneler, babalar var. Şimdi biz bu alçakları da mı seveceğiz? Bu şekilde binlerce örnek verebiliriz. Onun için bu fiakalı, bu cakalı lafları bırakalım. Realiteye bakalım. Biz ancak Allah’ın, Peygamberin yolunda giden insanları sevebiliriz. Gerisi hikaye.

2-) Hırsın her türlüsü pistir, adidir, aşağılıktır. Maddi açıdan ihtiras sahibi insanların daha başarılı olduklarını nasıl söyleyebiliriz? O alçaklar, o şerefsizler, o namussuzlar daha çok para, daha çok mal, daha çok altın derken manen neler kaybettiklerini biliyor musun? Ruhun, maneviyatın ölümüne sebebiyet verecek kadar mala, mülke düşkün olmak başarı mıdır? Hayret doğrusu. Binlerce hayret. Allah, temiz insanları her türlü ihtirastan korusun. Bizim için önemli olan son nefeste iman ile çene kapayabilmek. Kendimizi ne sanıyoruz? İki rekat namaz kılmakla, iki gün oruç tutmakla adam mı olduk sanki. Üstelik onların kabul edildiği de ne malum. Lütfen bu megalomanileri bırakalım, edepli, saygılı, mütevazı adam olmaya bakalım.

Hz. Ömer diyor ki “Bana deseler ki dünyada herkes cennete gidecek. Bir kişi cehenneme gidecek. Ürperirim. Acaba o bir kişi ben miyim derim.”

Ya, sevgili yavrum, hayat böyle. Ne olur adam olmaya bakalım.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Onun ve Hakka Göçen Ailesinin Aziz Ruhlarına Fatihalarla...