.
Japon düşünür Masumi Toyotome "Three Kinds of Love" ( Üç Tür Sevgi) isimli kitabında "Dünyada sevilmek istemeyen kişi yok gibidir" diyor ve anlatmaya başlıyor:
Sevgi üç türlüdür. Birincinin adı "Eğer" türü sevgidir.Bu belli beklentileri karşılarsak bize verilecek sevgidir diyor yazar ve örnekler veriyor:
Eğer basarılı ve önemli bir kisi olursan, seni severim.
Eğer eş olarak benim beklentilerimi karşılarsan seni severim.
Toyotome "En çok rastlanan sevgi türü budur" diyor. Bir şarta bağlı sevgi ,karşılık bekleyen sevgi... Nedeni ve şekli bakımından bencildir. Amacı sevgi karşılığı bir şey kazanmaktır.
İşte evliliklerin pek çoğu "Eğer" türü sevgi üzerine kurulduğu için çabuk yıkılıyor. Gençler birbirlerinin o anki gerçek hallerine değil, hayallerindeki abartılmış romantik görüntüsüne aşık oluyor ve beklentilere giriyorlar. Beklentiler gerçekleşmediğinde, düş kırıklıkları başlıyor. Sevgi giderek nefrete dönüşüyor. En saf olması gereken anne baba sevgisinde bile "Eğer" türüne rastlanıyor.
Toyotome, ikinci tür sevgi "Çünkü" türü sevgi diyor ve bu tür sevgiyi şöyle tarif ediyor:
Bu tür sevgide kişi, bir şey olduğu, bir şeye sahip olduğu ya da bir şey yaptığı için sevilir. Başka birinin onu sevmesi, sahip olduğu bir niteliğe ya da koşula bağlıdır. Örnek mi?
Seni seviyorum. Çünkü çok güzelsin veya yakışıklısın.
Seni seviyorum. Çünkü bana güven veriyorsun.
Seni seviyorum. Çünkü çok romantiksin.
Yazar, "Çünkü" türü sevginin, "Eğer" türü sevgiye tercih edileceğini anlatıyor. "Eğer" türü sevgi, bir beklenti koşuluna bağlı olduğundan büyük ve ağır bir yük haline gelebilir. Oysa zaten sahip olduğumuz bir nitelik yüzünden sevilmemiz, hoş bir şeydir, egomuzu okşar. Bu tür, olduğumuz gibi sevilmektir. İnsanlar oldukları gibi sevilmeyi tercih ederler. Ama derin düşünürseniz, bu türün, "Eğer" türünden temelde pek farklı olmadığını görürsünüz. İnsanlar hep daha çok insan tarafından sevilmek isterler. Hayranlarına yenilerini eklemek için çabalarlar. Sevilecek niteliklere onlardan biraz daha fazla sahip biri ortaya çıktığı zaman, eskisi kadar sevilmeyeceklerinde korkarlar. Böylece yaşamlarına daha fazla sevgi kazanma gayreti ve rekabeti girer. Toyotome "Çünkü" türü sevgi de, gerçek ve sağlam sevgi olamaz diyor.
Peki o zaman, gerçek sevgi, güvenilecek sevgi ne? Sevgilerin en gerçeği "Rağmen" türü sevgidir diyor yazar.
Bir koşula bağlı olmadığı için ve karşılığında bir şey beklenmediği için "Eğer" türü sevgiden farklıdır bu. Sevilen kişinin çekici bir niteliğine dayanıp, böyle bir şeyin varlığını esas almadığı için "Çünkü" türü sevgi de değildir. Bu üçüncü tür sevgide, insan bir şey olduğu için değil, bir şey olmasına rağmen sevilir. Kişi dünyanın en çirkin, en zavallı, en sefil insanı olabilir. Bunlara rağmen sevilebilir. Tabii bu tür sevgiyle karşılaşması şartı ile.
Japon yazar "Yüreklerin en çok susadığı sevgi budur. Farkında olsanız da, olmasanız da, bu tür sevgi sizin için yiyecek, içecek, giysi, ev, aile, zenginlik, başarı ya da, ondan daha önemlidir." diyor.
Bunun böyle olduğundan nasıl emin? Haklı olduğunu kanıtlamak için sizi bir teste davet ediyor:
Şu anda en sevdiginiz kişinin sizi sadece kendi çıkarı için sevdiğini düşünün. Bunu anladığınızda dünya birden bire başınızın üstüne çökmez miydi? O an yaşam size anlamsız gelmez miydi? Günün birinde gercek, derin ve doyurucu bir sevgi bulacağınızdan umudunuz olmasaydı, kalan hayatınızı nasıl yaşardınız?
Bugün yaşadığımız toplumda herkesi doyuracak bu sevgiyi bulmak zor. Çünkü herkesin sevgiye ihtiyacı var, kimsede başkasına vermeyi düşünmüyor. Yakınımızda olan birinin bu sevgiyi bize vermesini bekleriz. Ama o da aynı şeyi beklemektedir.
Peki bu dünyada sevgi ne kadar var? Verebildiğin kadar var, çünkü bu dünyada ne ekersen onu biçersin.
"Rağmen" türü sevgi arıyorsan, "Rağmen" sevmelisin. Şimdi kendine şu soruyu sor:
Ben ne tür seviyorum? Çünkü bulacağın sevgi de aynı tür olacaktır.
Her günümüzü bayram gibi yaşamak dileğiyle...
--------------------------------------------------------------------------------
Sayın Sabri Tandoğan Efendi Hz'nin cevaben yazdıkları :
Kıymetli yavrum, bunlar bilimsel bir gerçek değil sadece bana göre bir Japon düşünürün kendine özgü fikirleridir. Ben bir tek sevgi biliyorum, o da Allah rızası için olan sevgi. Bu sevgide şartlar, amalar, belkiler yoktur. Onda kayıtsız, şartsız, beklentisiz, tertemiz, dupduru bir sevgi vardır. Ve o sevgi bir ömür boyu devam eder. Parantez açtığımız zaman zaten ortada sevgi yoktur. Tabi bunlar hep bir görüş meselesi. Ben böyle düşünüyorum. Bir başkası daha farklı düşünebilir. Sevgi kainatın en büyük olayıdır. Bir kimsenin kalbinde sevgi yoksa, o da zaten yoktur.
Selam, sevgi ve saygı ile.
Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhlarına Fatihalarla...
Geri Dön