Sayın Kardan Adam,

10.3.2007 tarihli mailinizi aldım.

Sevgili yavrum, tekrar mailine kavuşmanın mutluluğu içindeyim. İnşallah en yakın zamanda yine görüşürüz. Mailin beni uzun uzun düşündürdü. Şair Ümit Yaşar bir şiirinde

“Bulup bulup yitirdiğimiz gerçek”

der. Bu bizlerin İslam karşısındaki aldığımız tavrı da yansıtmıyor mu? Hayatta en korktuğum şey İslamın özü, esasları, Resulullah Efendimizin hadisleri ve Sünnet-i Seniyyesi karşısında entel dantel bir tavır almak. Bu tavır, yanlış olursa varılan nokta da buna paralel oluyor. Ne olur, önce İslamı öğrenelim, yaşayalım, sonra sıra iktidar mücadelelerine gelsin. Bir gün bir Bektaşi şeyhi gelir. Kenan Rıfai’ye hürmetini gösterir.  Sonra da “Efendim”, der, “siz neden Yezid’e çatmıyorsunuz?” Kenan Rıfai Hazretleri cevap verir, “Ah kardeşim”, der, “ben içimdeki Yezidle başedemedim ki sıra başkalarına gelsin”. Sevgili yavrum, biz içimizdeki nefse “Ey zorlu nefs, önümde diz çök” dedirtebildik mi? Önemli olan burası. Gerisi laf-ü güzaf. Size bir sır söyleyeyim. Dinde ve aşkta şüphe, tereddüt olmaz, parantez açılmaz. Acabalar, belkiler dini de aşkı da alır götürür. Din ve aşk bir pınarın gözesi gibi, yeni yağmış kar gibi olmalı. Tabi bunları kabul etmek zorunda değilsiniz. Teeddüp ederim. Bunlar benim genç yaşlarımdan beri sahip olduğum, takip ettiğim ve doğruluğundan bir an dahi tereddüt etmediğim en içten gelen düşüncelerim, kanaatlerim. Hazret-i Ömer’e sorulur: “Y a Ömer, sen cennetle müjdelenen mübarek bir insansın. Ama buna rağmen hayatta kimin imanına sahip olmak istersin? Hazret-i Ömer cevap veriyor: “Hani diyor bazı yalnız, kimsesiz çöl kadınları vardır. Gece kalkarlar kumlara otururlar, gözlerini yıldızlara dikerler ve sonra, sessizce ağlarlar. Allah’ım Sen ne büyüksün, ne güzelsin, ne yücesin. Allah’ım, günahlarımı bağışla, hatalarımı affet. Bu dünyada da öbür dünyada da iyilerle beraber olmamı nasip eyle”. İşte böyle bir çöl kadınının imanına sahip olmak isterdim. Ben de herkese dua ederim, “Allah’ım derim kafamda beni şüphelere götürecek, terddütlere sevkedecek, insanlardan beni uzak tut”. Ve Allah’ımı da, Peygamberimi de, Rana’yı da böyle sevdim. Bir an dahi terddüte düşmedim, parantez açmadım. Sadece sevdim. Ama deliler gibi, çılgınlar gibi sevdim. İsteyen istediğini yazar, istediğini söyler. Bunlar beni hiç ilgilendirmiyor. Ben sadece seviyorum, sevmek için dünyaya geldim. Tek istisna olmadan yeryüzündeki bütün insanları, hayvanları, bitkileri, eşyayı ve cemadatı seviyor ve onların hepsini Muhammedi bir aşkla kucaklıyorum. O kadar.

Sitemize zenginlik, güzellik ve değer katacak yeni maillerini özlemle bekliyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :