Efendim,

Nasilsiniz? Insallah sagliginiz yerindedir. Rabbim iyilikler nasib etsin insallah. Muhterem esinize de en icten sevgilerimi ve saygilarimi sunuyorum.
Biliyormusunuz sizinle sitenizle bulusali bes hafta kadar oldu. Kendimi o kadar mutlu ve huzurlu hissediyorum ki. Bu, butun gunluk yasamimiza da yansiyor aslinda. Bilgisayar ekraninda sesli sohbetlerinizden birini aciyorum, buyuk bir bir zevk ve ilgi ile dinliyorum. Ses tonunuzdaki sakinlik bile, butun telase ve endiselerimin son bulmasina, sakinlesmeme vesile oluyor. Allah sizden razi olsun. Inanirmisiniz su son bir ay icinde yasamimizin her zamankinden fazla sevinc, basari ve mutluluk dolu oldugunu goruyorum, hissediyorum . Bu ne guzel bir tevafuktur. Sizdeki pozitif enerji akimi ekrandan butun sevdiklerinize ve sizi sevenlere geciyor herhalde....

Yuce rabbim size de dunyadaki butun guzellikleri nasib etsin insaallah.

Bu gunlerde kizlarimin sinavlari ve odevleri yogun. Bu yuzden hep cocuklarla ilgili konulara yogunlasiyorum ister istemez. Yine boyle bazi dusunceleri kagida aktarmak istedim. Sizinle de paylasmak istedim. Lutfen herhangi bir yanilgim olursa , hatam olursa beni uyarin, duzeltin. Buna cok ihtiyac duyuyorum.

Sevgi ve saygilarimi sunuyorum. Ellerinizden opuyorum. Allah'a emanet olun.

********
Kalabalik bir alisveris merkezindeydik. Bir kadinin bagirmasi duyuldu. Basimi cevirip gozlerimle aradim sesin sahibini . Az otede otuz yaslarinda bir kadin cocuguna bagiriyordu. Bir taraftan da kolunu yakalamis sarsiyordu. Bir de tokat attigini gordum kalabaligin arasindan. Herkes isini gucunu birakmis onlara bakiyordu. Kadin “sorumsuz cocuk,!!!” diye bagiriyordu… sonra da, agzima bile alamayacagim bir suru hakaret iceren soz. Daha fazla kalamadim, hizla ayrildim oradan.’ Sorumsuz cocuk!!!” cigliklari kulagimdan uzun sure gitmedi. Ne yapmisti cocuk acaba? Bu kadar , herkesin onunde kisiliginin ayaklar altinda ezilmesine sebep olacak.?.. Oysa eminim birkac dakika once kadina sorabilseydiniz en sevdi varligi, “oglum” diyecekti size. Hatta biliyorum ki su anda da yine oyle hissediyordur. Peki niye onca insan kalabaligi icinde asagiliyor evladini?!! Sizce simdi o cocuk ogrenmis midir sorumluluk sahibi olmayi?….

“Bir cocuga nasil hitap edip cagirirsan oyle olur “derdi rahmetli annanem. Onun icin hep “efendi oglum “, “hanim kizim “ diye hitap ederdi kendisi….

Sorumluluk … Cok zaman uzerinde uzun uzun dusunmusumdur bu kelimenin. Nedir bu kelimenin altinda yatan gercek ? Nasil sorumluluk sahibi olur insan?

Bundan tam 23 yil once idi. Universite sinavini kazanmistim. Istanbul’a gidip annanemlerin yaninda kalacaktim ve orada okuyacaktim. Evde bir sevinc havasi hakimdi. Bir aksam kalabalik bir misafir grubu vardi, oturup sohbet ediliyordu ki. Birisi babama donup: “ Sizdeki de iyi cesarat yani” diye soze basladi . “ Kiz cocugu, yaninda anababa yok. Nekadar olsa dede nine onu yeteri kadar takip edip ilgilenemez, bakamaz. Istanbul kac milyonluk sehir. Sabah cikip aksam gelecek. Dunyanin binbir turlu hali var, nasil guveneceksiniz.?…” boyle konusup duruyordu ki Babam sozunu kesti “ Yaniliyorsunuz efendim, bizim icin hic bir endise soz konusu degil.! Ben 17 yil boyunca kizima dogruyu – yanlisi, iyiyi-kotuyu ogretemediysem , bundan sonra her an takip etsem yine de ogretemem. Ben hepinizin onunde diyorum ki : tamamen ozgurdur , kendi kararlarini verebilir ve kendi sorumlulugunu tasiyabilir. Nereyi uygun buluyorsa gidebilir. Kimi uygun goruyorsa arkadaslik edebilir. Tabiki fikir danistiginda biz kendisine yardimci olacagiz her zaman.. Eminim ki Allah’in da izniyle basariyla okulunu bitirip donecektir. Once Allah ‘ a sonra da kendine emanet ediyorum kendisini .” dedi. Kisa birsessizlikten sonra babami onaylayan biriki ses duyuldu ve konu kapandi.

Buyuk bir sevincle okudum dort yil. Edindigim sevgili arkadaslarimla hala ailece gorusuyoruz , haberlesiyoruz (bu kadar uzak olmama ragmen) . Her aksam eve yaklasirken annanemin pencerenin onunde beni beklediginden emin olurdum. Gec kalip da onu meraklandirmamak icin ucarak donerdim eve. O ise camda bekledigini farketmeyeyim diye perdeyi ortulu tutardi. Yinede koseyi donup evi gordugumde perdenin kipirdamasindan anlardim orda oldugunu ve gulumserdim. Icim sicacik sevgiyle dolardi…..

Sonra universite yillarinda bir gun babam rahmetli kardesimi ve beni yanina cagirdi. Kardescigim liseye basliyacakti. “Ben artik kardesinin velisi olarak seni tayin ediyorum “ dedi. “Al gotur okula kaydini yaptir. Artik okul aile birligi ve veli toplantilarina da sen gidersin . Butun sorumluluk ikinizin...”
Ilk okul aile birligi toplantisini hatirliyorum. “Sizin cocugunuz kacinci sinifta “diye sormustu bir veli..”Lise bir “demistim. Gulerek: " Ne kadar genc gosteriyorsunuz” demisti… Sonra tanismis alismistik birbirimize… Lise son sinifta bir gun rahmetli kardesim telasla geldi yanima “ Ablacim dedi veli toplantisi var Pazar gunu…” “Tamam giderim “dedim . “Ama bir sorun var , matematikten 1 aldim yazilda , sonra sozluye kaldirdi yine bilemedim. Napicaz. “ Sasirdim…. Matematik ogretmeni ile konusmak icin sinifa girince bekledim, hemen herkes cikip gitmistiki kosede beni gordu ogretmen. “ Evet siz kimin velisisiniz “ diye sordu. Cekinerek “ Murat ‘in” diye cevapladim. O, onundeki kagitlara egildi karistirdi, sonra gozluklerinin uzerinden bana bakarak “ Cok zeki bir cocuk masallah, cok da efendi, Hic bir sorunum yok kendisiyle. “ dedi. “Ama efendim” diye itiraz ettim. “ Son yazilida 1 almis 10 uzerinden, sozlude de yapamamis birsey , siz karistiriyorsunuz herhalde?” Guldu. “ Yok canim cok iyi biliyorum , cok zeki bir cocuk zehir gibi masallah. Ama bu aralar benim dersime hic calismiyor. Belli ki unuversite sinavlarinin derdine dustu. Ben ondan ya ODTU yada ITU muhendisliklerinden birini bekliyorum. Eminim kazanacak. Benim derse gelince, artik bu notlari duzeltmek zor. Yaza butunlemede kolayca gececektir . Siz de dert etmeyiniz. Egitim sisteminin sorunu bu. Biz baska seyler anlatiyoruz, cocuklarin onceligi universite sinavlarinda. Napalim. Sizde sinavlar icin destek olun kendisine..” Saskin ve karisik duygularla ayrildim oradan. Eve gelince olanlari anlattim “butunlemeye calis bari “dedim. Universite sinavi oldugu gun 39 derece atesi vardi. Zorla goturup oturttum sirasina. Basini egip sorulari cozmeye basladi ve siniftan herkesten sonra, zorla yuruyerek cikti. ITU Ucak Muhendisligini kazandi rahmetli kardesim . Yazin butunleme sinavinda da matematikten tam not alarak gecti. Universiteye de beraber gittik kayit yaptirmak icin. O gun “ Artik senin velin falan yok. Kendi kendinin velisisin, basinin caresine bakacaksin ” demistim. Gulmustuk …..

Gectigimiz yaz tatilinde Turkiye’deyiz. Televizyonda Deniz Feneri programini seyrediyoruz. Trabzon’da bir dag koyundeler. Dik yamaclarin birinde ahir gibi bir dam –ev- in onundeler. Elle tutulacak bir tek caput kilim bile yok esya olarak. 8-10 yaslarinda iki cocuk dolasiyor etrafta. Anne guatr hastasi, konusamiyor dogru durust, yuruyemiyor, kendine bakmaktan aciz. Baba yok. Bir inekten baska hicbirseyleri yok. Onu da komsu odunc vermis sutunu icsinler diye. Oglan cocugunun aslinda 13 yasinda oldugunu ama bakimsizliktan gelisme bozuklugu oldugunu ogreniyoruz. Soruyorlar cocuklara “Neyiniz olsun istersiniz, ne yapalim sizin icin. ?” “Annemi doktora goturun.” diyor oglan “ben okumak istiyorum, bir de is, calisip anneme kardesime bakmak icin” … Ertesi gunu gosteriyor, bir ev tutulmus kasabada okula yakin iki oda. Icinde gerekli esyalar, cocuklar icin bir calisma masasi, kitaplik ve raflarinda cocuk kitaplari… Anne duvarlara tutunarak zor ilerliyor evin icinde , sonra oldugu yere cokuveriyor. “Oglum ben burda kalamam diyor. Ya siz gittikten sonra sahibi gelip geri isterse butun bunlari. Olmaz kalamam burda!” “Teyze merak etme bunlarin hepsi senin ve cocuklarin , kimse gelip geri almaz “ diyorlar. Inanamiyor , epey ugrasiyorlar ikna etmek icin. Oglana soruyorlar kitaplari begendin mi diye. “Ben bunlarin hepsini okumustum “diyor. Sasiriyorlar “peki ama nasil?”. “Bos kaldigimda kasabadaki kutuphaneye giderdim hep . Orada okudum “diyor. “Tamam nasil kitaplar istiyorsun ? “diyorlar. “Jules Verne, Victor Hugo, Peyami Safa, Alexander Dumas “ diye sayiyor. …Agliyorum…dayanamiyorum artik…. Omrunde bir kere bile kutuphaneye gitmemis, evindeki kitaplarin yuzune bakmamis, cizgi roman bile okumayan televiziyon tutsagi , sicacik evlerinde oturan cocuklari dusunuyorum… bir de onu…..ailesinin sorumlulugunu tam gelisememis omuzlarinda tasiyan, okumak ve calismak isteyen azimli, akilli o guzelim cocugu….

Eski bir sarkinin sozleri yankilaniyor kulaklarimda …

Su dunyadaki en guclu kisi, guclukten gelendir
Su dunyadaki sevilen kisi, sevmeyi bilendir.

Evet bizler, cocuklarimiza okuma imkanini, iyi ya da orta yasam standardini saglayabilen ana babalar; tasiyabilecekleri sorumluluklari da cekinmeden vermeliyiz evlatlarimiza. Hata yapabilirler. Hata yaparak ogrenecekler. Sabirla , kizip gucenmeden, suclamadan tekrar tekrar vermeliyiz sorumluluklari ki zamani geldiginde hayatin yukunu kolayca sirtlanabilsinler.

Rabbim kendisinden gercek bir ihlas ile isteyene , istedigini veriyor. Ancak, Kur’an i Kerim de belirtildigi uzere “Hoslanmadiginiz bir sey sizin iyiliginize olabilir veya hoslandiginiz sey sizin kotlugunuze olabilir.Bunu siz bilemezsiniz; ama Allah bilir.”
Bu ayet uzerine haraket edebildigimizde hic bir sonuc bize kotu , bu dunyanin hic bir yuku bize agir gelmeyecektir. Iste bu gerceklerle yasayip amel etmeliyiz ki evlatlarimiz da bizlere bakarak sorumluluk sahibi olmayi, hayatin ve varolusun amacini ogrenebilsinler. Imanli , ihlasli sorumluluk sahibi , topluma faydali ve caliskan bireyler olarak yetissinler..






Ozden CICEK
Creative Wood Painting Lady
Dubai
www.ozdencicek.com

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :