.

Kıymetli yavrum,
Benim nazarımda gerçek Türk aydını İslamiyete inanan, elinden geldiği kadar, gücü yettiği kadar bu inancını aile yaşamında, iş yaşamında ve sosyal yaşamda uygulayabilen, bayrağına, toprağına saygılı, öyle saygılı ki gereğinde ölümü de göze alan kendini yetiştirmek için gecesini, gündüzüne katan, adi, aşağılık, menfaat duygusunu aşıp her an Allah’ın huzurunda hesap verecek gibi dikkatli, uyanık, ilme açık, güzel sanatlara açık, düşünceye açık insandır. Ben, tarih düşmanlığı yapan, ecdadına söven, ailesine, vatanına, bayrağına saygısız insanların dekan da, rektör de olsalar aydın olacağına inanmıyorum.

Bugün İngiltere’de bir genç kız, bir delikanlı Shakespeare’in 15.yy’da yazdığı piyeslerini rahatça okuyup anlayabiliyor. Bir Alman genci, Geothe’yi, bir Rus genci Dostoyevski’yi rahatça okuyup anlayabiliyor. Ama bizde durum tam tersine. Daha birçok gencimiz Atatürk’ün Nutku'nu okuyup anlayamıyor. Bütün kültür kökümüzle ilgimiz kesilmiş, yapay bir dil ortaya çıkmış. Biz lisedeyken Ataç denilen bir soytarı çıktı. Bu adam bize “Kalem demeyeceksiniz, yazgıt diyeceksiniz, kitap demeyeceksiniz betik diyeceksiniz, hasta demeyeceksiniz, sayrı diyeceksiniz” diye kuşdili öğretti. Ortaya duymayan, düşünmeyen, hissetmeyen, tefekkür etmeyen, muhakeme etmeyen, mukayese etmeyen zavallı nesiller çıktı. Şu hale bakın: Ne adam gibi bir şiir yazılıyor, ne hikaye. Sapır sapır dökülüyoruz. İşte olaya objektif olarak bakacak olursak düşmanlarımızın da istediği bu değil miydi? Truva atıyla her şeyimizi ele geçirdiler. Tarihle, dinle, tasavvufla, düşünce ile ilgimizi kestiler. Geriye sadece kavga, döğüş, birbirini hor görme, hakir görme, küçük görme, dedikodu yapma, en ufak başarıları kıskanma hastalıkları çıktı. Bir genç kız evlenecek, adam gibi bir adam göremiyor. Bir delikanlı evlenecek, hakeza... Aile bağlarının gevşediği, aralarında sevgi, saygı edep, incelik, zarafet, beyefendilik, hanımefendilik kavramlarının bile kalmadığı insan şeklindeki yığınlar. Buyurun tepe tepe kullanın.

Birlik ve beraberliğimizi hedef alan alçakça olaylar karşısında kılı bile kıpırdamayan insanların dünyaları da, ahiretleri de cehennem olsun. Gerekirse harp mı çıkacak, gerekirse biz de şehit mi düşeceğiz, eyvallah. Can, baş üstüne. Evet, bir toplumda her çeşit alçak çıkar, kabul. Ama bir şimşek gibi arkasından cezalar yağar. Darağaçları kurulur.

Bugünkü aydının öncelikli görevinin Allah sevgisi, Peygamber sevgisi, vatan sevgisi, insan sevgisi, ilim ve güzel sanatlar sevgisi olduğuna inanıyorum. Bir makam ele geçirip onu devam ettirmek için her türlü yalan, hile, üçkağıtçılık, üstlerine yaranmak için yalakalık yapanların kim olurlarsa olsunlar aydın olacaklarına kesinlikle inanmıyorum. Aydın, yaşantısıyla çevresini aydınlatabilmeli, ışık tutabilmelidir. Kafasının içi önyargılarla, gazetelerdeki palavra sloganlarla, küçük hesaplarla dolu olan bir insan nasıl aydın sayılabilir? Aydın, kendini aşan, nefsini aşan insan demektir. İnsanlar onu rehber insan, ışık insan olarak yaşantılarına alabilmelidir. Kendi memleketinin, içinden çıktığı ailenin değer yargılarına, inançlarına hor bakan bir insan nasıl aydın olabilir?

Selam, saygı ve sevgi ile.
Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhlarına Fatihalarla...