Ben Rabbime çok güvenen biriyimdir, zaman zaman sitem ediyorum buna üzülüyorum tabi, öncelikle biz onun istediklerini gerçekleştirelim ki o da bizimkini. Zaman zaman bu neşeli halimi yitirip neden benim kabul olmuyor diye çok üzüldüğüm oluyor, zehir ediyorum bir süre kendime hayatı fikirlerimle, sonra ağlamaya başlayarak tövbe ediyorum Allahıma sığınıyorum. Bu durum nedendir hocam, nasıl hep aynı dengede kalabilirim bana yardımcı olacak bir kaç sözünüze çok ihtiyacım var. Rabbim boşuna çıkarmadı sizi benim karşıma.

Ömrünüz sağlıklı ve uzun olsun hocam..

sevgiyle kalın..

--------------------------------------------------------------------------------

Sayın Sabri Tandoğan Efendi Hz'nin cevaben yazdıkları :

Sayın Melike Hanım,

Kıymetli yavrum, neden duam kabul edilmiyor demek hayatta yapılacak en büyük günahtır. Aman yavrum, biz kendimizi ne sanıyoruz? Hindistan’ın kurtarıcısı büyük mana adamı Mahatma Gandhi (ki Mahatma Hintçe evliya demek) her sabah evinden çıkarken diyor ki: “Kendimi ayakkabımın üzerindeki bir toz zerresinden daha büyük görsem ağlayarak Allah’a sığınırım.”

Değerli yavrum biz de her sabah evden çıkarken diyelim ki “Bu sokağın, bu mahallenin, bu şehrin en günahkar insanı benim, en kötü, en kaba insanı benim. Allah’ım, Habibinin yüzüsuyu hürmetine beni affet.”

Kıymetli yavrum, ne olur kendimizi bir matah sanmayalım. İki rekat namaz kıldık, iki gün oruç tuttuk diye adam olduk sanmayalım. Sen de, ben de, hiçbirimiz de henüz adam olamadık. Haddimizi bilelim. Tövbekar olalım.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhları Şad Olsun.