Merhaba Efendim

Yeniden sevgi ve dostluk kapınızı çalıyorum.

Hayat çok kısa, o kadar kısa ki ancak zaman geçtiğinde anlıyoruz bunu.

Keşke bizler de diyebilsek Özdemir Asaf gibi; 

Daha doymamışız yaşamasına,
Günlerimiz dün bir, bugün iki,
Sakın bir şey bırakma yarına,
Yarın yok ki...

Tıpkı kelebekler gibi sadece bir gün için hayatın muhteşemliğini yaşamak... 

Ne için yaşadığını bilerek ve yaşatanı düşünerek...

Hasta bir insanın önüne dünyanın en lezzetli yiyeceklerini getirseniz bundan bir zevk ve tat alabilir mi?

Biz de ruhsal olarak hastalıklardan kurtulamadığımız sürece yaşamın güzelliklerinden zevk alamayız.

Hayatda savaşlar,cinayetler,adaletsizlikler, kötülükler var ancak insanların çektiği acıların çok büyük bir kısmı bunlardan değil endişelerden,korkulardan,ihtiraslardan, kendini beğenmekten, şükürsüzlükten,bencillikten kaynaklanıyor.

İçimizdeki hastalıklardan kurtulursak hayatın ziyafet sofrası bizlere de sonuna kadar açık. Tıpkı Ümit Yaşar'ın dizelerinde gibi;

Bak! İste gizleri yaşamın, işte mutluluk
Gülümsüyor bir kapı aralığından
Ellerimizi uzatsak tutabiliriz belki
Şimdi ya da hiç bir zaman

En içten sevgi ve saygılarımla.

Miray Asyalı

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :