Kıymetli yavrum,
Ben kültürü bir insanlık, bir zarâfet, bir incelik, bir irfan okulu olarak görüyorum ve anlı­yorum. Yoksa birtakım kapı gibi diplomalar, sosyal statüler, eko­nomik güçler kesinlikle kültürün göstergeleri değil. Bu tür in­sanların işgâl ettikleri makam, mevki, statü ne olursa olsun, kesinlikle kültürlü ve aydın insan diyemiyorum. Ne olur bir­birimizi kandırmayalım. Bir merkebin üzerine bir sandık dolusu mücevher koysanız, onun, o zavallı hayvana ne faydası olur. Buzdolabınız yiyecekle dolu, çeşit çeşit etler, peynirler, seb­zeler, meyveler; ama siz dolabın kapısını açıp masanıza o güzelim yiyecekleri koyamadıkça açlığınız, susuzluğunuz nasıl biter? Hiç imkân var mı? Hayatta bile birtakım diplomalar, in­sana birtakım geçim yollarının kapısını açabilir. Amenna. Ama insan olmakla, efendi olmakla, duyan, düşünen, hisseden bir insan olmakla diploma arasında pek yakın bir ilgi göremiyorum. Çevredeki örnekler hep bunu kanıtlıyor. Önemli insan olabilmek, efendi insan olabilmek, beşikten mezara kadar iyinin, güzelin, doğrunun arayıcısı olmak, iki günü birbirine eşit olmayan güzel bir insan olabilmek... Hep kulaklarımda Yunus’un mısraı çın­lıyor;