Selam ve sevgilerimle değerli büyüğümüz,

Kısmet oldu yazılarınızla tanıştım. İnanın içim tarifi mümkün olmayan bir sevinçle doldu. Sanki kaybettiğim bir güzelliği yeniden bulmuş oldum. Muhabbet ile yaşamak,bunu deneyerek yaşayabilmek, sindirebilmek, yaşadıklarımızla hem hal olabilmek çok büyük bir haz verir bizlere. Efendim Hacı Ahmet Kayhan dedemizle geçen bir olayı anlatmak istiyorum. Bir ikindi vakti arabamızla yolda kaldık. Çalışmaz oldu. Etrafta ses yok, kimse yok ıssız bir yerdeyiz.

İçimden Ahmet Dede yetiş dedim. O'nun bize verdiği bir söz vardı. 'Nerede olsanız çağırın gelirim', içimden geçti çağırdım. Birden bisikletli genç bir delikanlı çıktı geldi. İlginç olan bizim araba markasının tamirini yapıyormuş. Delikanlı uğraştı araba çalıştı. Eşimle teşekkürler ettik ve hizmetinin karşılığını ödemek istedik. Genç almadı, bunu sadece 'ALLAH rızası için yaptım' dedi. Bisikletine atladı, ben arkasından seslendim 'adınızı bağışlar mısınız?' dedim. Tebessumle 'AHMET' dedi. Biz öyle durup kaldık.

"Benı ne zaman anarsanız yanınızdayım" sözü kulaklarımda çınlamaya başladı. Allah tüm gönül dostlarından razı olsun. ALLAH her zaman yanımızdadır, bize ŞAH damarımızdan yakındır. Muhabbetle kalın. Saygılarımla.