Sevgili yavrum,
Bana soruyorlar, Efendim, nasıl oluyor da bu kadar çok seviliyorsunuz diyorlar.
Kıymetli yavrum, tasavvufta bir kural vardır: Manevi büyüklerimiz “Her Musa’nın bir firavunu vardır” derlerdi. Bugüne kadar insanlık tarihinde istisnasız herkes tarafından sevilen bir tek kişi olmadı. Biz, kim oluyoruz ki. Ama bütün mesele şurada. Benim içimden çocukluğumdan beri bir yanardağ gibi bir sevgi fışkırıyor. İnsanları seviyorum. Beni sevmeyenleri de seviyorum. Beni markette görünce başını çevirip uzaklaşanları da seviyorum. Tebrik telefonu açtığım için bana hakaret edenleri de seviyorum. Bana göre onlar herkesten daha fazla sevgiye, şefkate susamış insanlar. Ama o zavallı insanlar yanlış algılalamalarının, değerlendirmelerinin kurbanı. Öylesine nefisleri elinde çırpınıyorlar ki susadıkça tuz yalayan insanlar gibiler. Bizim görevimiz bu kardeşlerimize su götürmek. Sabırla, edeple, huşu ile onlar için gece gündüz hayır dua etmek. Onların dünya ve ahiret saadetleri için, çocuklarının mürüvvetini görmeleri için niyazda bulunmak. Kıymetli yavrum, bizim görevimiz sevmek, daha çok sevmek, daha çok sevmek. Kuş uçar gibi sevmek, gök gürler gibi sevmek, ta göklere kadar hem, hem Allah’a kadar sevmek. Bütün kalbimle eminim, bir gün bu sevgiler onların kalbine de gidecek, ilahi gerçeği görecekler. Hayatın kanunu bu. Şair Gülten Akın ne güzel söylüyor: