Sayın Tuncay Arın,
14.3.2007 tarihli mailinizi aldım.
Efendim, göndermiş olduğunuz maili ürperrek, titreyerek, ağlayarak okudum. Çanakkale Savaşları nedeniyle gösterdiğiniz hassasiyet, incelik, edep ve zarafet için size sonsuz teşekkürler ederim. Keza sunduğunuz yemek menüsü ve o iki nurlu evladımızın kıyafetleri bu konuda yazılacak binlerce kitaptan daha önemli iki belge. Ve tarihte misli görülmemiş böyle bir savaş için uzun yıllardan beri bizim toplumun (sizin gibi istisnalar dışında) göstermiş olduğu kayıtsızlık, ilgisizlik açık söyleyeyim utanç verici. Bize ilkokulda hiç Çanakkale’den bahsedilmedi. Biz sadece Osmanlı Tarihinin en muhteşem padişahı yüce sultan Abdülhamit Hana küfrettirildik. Bize okul kitaplarında “Kabe Arabın olsun, Çankaya bize yeter” diye okutturuldu. İşte, bizler böyle çarpık çurpuk yetiştirilirken Japonlar, her yıl Hiroşima’ya, Nagasaki’ye atom bombası atılışının yıldönümünde ilkokul çocuklarını alıyorlar oralara götürüyorlar. İbretle çocuklarına gösteriyorlar. Ama şükürler olsun sizin gibi asil, yüce ve büyük insanlar hala iyinin, güzelin, büyük ve yüce olanın sesini duyurmak için aslanlar gibi direniyorlar. Allah sizden razı olsun efendim...
Yeni maillerinizi bekliyor, hürmetle ellerinizden öpüyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.
Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :