Merhum eşim Rana Hanım, dâima Allah’la beraber yaşadı. Allah aşkının somut bir örneği olarak yaşadı. Kırk dört yıl içinde bana bir kere abdestsiz çorba pişirmedi. Kırk dört yıllık evliliğimiz süresince ağzından bir kere küfür, argo, kaba bir kelime çıkmadı. Hayatın bütün durumlarında aynı kaldı. Sanki edebin, inceliğin, zarâfetin erişilmez bir örneği idi. Bir kere dahi ağzından bir gıybet sözü çıkmadı. Hayatı boyunca kıskançlık duymadı. Bir günün namazını ertesi güne bırakmadı. 14 Şubat sabahı Rahmet-i Rahman’a kavuştu. Allah gani gani rahmet eylesin. Allah’ın nuru, Peygamber’in şefaati üzerine ol­sun. Kırk dört yıllık evliliğimiz süresince Rânâ Hanım’a sadece sevgi, saygı ve hayranlık duydum. Zaman zaman düşünürdüm. Acaba Rânâ Hanım bir insan mı, yoksa gökten inen bir melek mi? Bir insanın bu kadar asil, bu kadar kibar, bu kadar hanım­efendi olacağı tasavvur bile edilemezdi.