Kıymetli yavrum,
Zamanın tanzimi insanın en önemli meselelerinden birisi, belki de birincisidir. Hayattaki başarımız, mutluluğumuz hatta sağlığımız buna bağlıdır. Zamanını iyi tanzim edemeyen insanlar hiçbirşey yapamazlar. Çırpınıp dururlar. Sonunda da pişman olurlar. Mümkünse gece yatmazdan önce ertesi gün yapacağımız işleri sırayla yazalım. Sonra önem derecesine göre bunları numaralayalım. İş bir kere tembelliğe dökülünce bir nevi balçığa saplanmış oluruz. Önce erteleme hastalığı başlar. Bugün yarın, bugün yarın derken elimizdeki bütün fırsatlar uçar gider. Bir işin yapılması için en uygun zaman içinde bulunulan andır. Bugün, yarın diye ertelemekle sadece kendimizi kandırmış oluruz. Yaptığımız programı tatbik etmekte kendimize karşı sert ve displinli olmalıyız. Bugün canım istemiyor, bugün sıkıntılıyım, bugün bunalımdayım, bugün tuttuğum takım yenildi diye bahaneler arayacak olursak maçı daha sahaya çıkmadan kaybetmiş oluruz. Ne yazık ki bugün toplumumuzda zaman terbiyesi ne aileler, ne okul tarafından çocuğa verilmemektedir. Birgün Peygamberimiz gençliğinde yolda yürümektedir. Bir kimse kendisini durdurur, bir problemi olduğunu söyler. Fakat daha meseleyi açmadan aklına birşey gelir. Peygamber Efendimize “Sen burada beni biraz bekle, ben şu işi halldeyim, geleyim” der, uzaklaşır. Ertesi gün yolda giderken Peygamberimizin orada beklediğini görür. Ne beklediğini sorar. Peygamberimiz “Dün bana beni biraz bekle, hemen şimdi işimi görüp geleceğim, dedin. Ben de o andan beri seni bekliyorum” der. Gerek kendimize, gerek başkalarına karşı zamanı ayarlamakta son derece dikkatli olmalıyız. Açık söylüyorum. Ben randevusuna sadık kalmayan bir insana alim de olsa, sanatkar da olsa saygı duyamam. Benim nazarımda o, şahsiyeti teşekkül etmemiş bir insandır. Hepimiz zaman konusunda son derece dikkatli olmak, titiz olmak, itinalı olmak zorundayız. Biz, zamana saygı duymazsak, verdiğimiz sözlerde durmazsak birgün gelir hayat da bizi bir çöp tenekesi gibi kapının önüne koyuverir. Muhatabımız kim olursa olsun buna son derece riayet etmekle yükümlüyüz. Öyle insanlar vardır ki sadece bu yönleriyle, zamana saygı duymadıkları için toplum tarafından refüze edilmiş, dışlanmışlardır. Onlar boş yere bunun sebebini arar dururlar. Kıymetli yavrum, bu nedenlerle zamanın tanziminde aşırı derecede titiz, dikkatli ve uyanık olalım. Ben, gerek okul hayatımda, gerek memuriyet hayatımda bir kere geç kaldığımı hatırlamıyorum. Bugüne kadar dostlarımla olan randevülerimde de bir kere dahi onları bekletmedim. Bu konuda son derece titizimdir. Çünkü benim kimseyi bekletmeye hakkım yok.