Kıymetli yavrum,

Bugün insanoğlu büyük bir dram yaşamakta, sürekli büyü­yen ve her gün daha girift, daha kompleks hale gelen yığınlar ortasında, an be an daha da yalnızlaşmaktadır. İnsan bu kaos, bu karmakarışıklık içinde, hayatın mânâsını kendi kendine bul­mak zorundadır. Bunun için de son derece dikkatli, uyanık, her şeye ilgili, her şeyi gözlemleyen bir insan olmamız gerekiyor. Kâinatın ve insanın sırlarına ancak sürekli, derin, sistemli bir düşünme ve araştırma cehdi ile ulaşılabilir. Kâinatı eğer kötü ve karanlık görüyorsak, bunun sebebini kâinattan çok kendimizde aramalıyız. İnsanların kaderini yapan, içinde yaşadıkları durum ve o durum karşısında almış oldukları tavırdır. Hiçbir durum ve seçme ötekine benzemez. Çünkü her an ve her insan yeni ve farklıdır. İnsan zekâsı âtıl bir halde durup dururken gelişmez. Engellerle karşılaşması lâzımdır. Dünyaya açılan, onu keşfe ve değiştirmeye çalışan insan, zekâ, bilgi, irâde ve yaşama sevinci ile dolar. Denilebilir ki, Allah, bu maddî kâinatı, insanın irâde ve zekâsını geliştirmek için yaratmıştır. Dünya karşısında korkak, âciz, pısırık ve tembel olanlar, dünyaya galebe çalamayanlar Allah’a ulaşamazlar. Varlık, inanılmaz, akıl almaz güzelliklerle, binbir sırla doludur. İnsana, akıl ve irâde yetenekleri bu sırları çözmesi için verilmiştir. Tabiatın güzelliği ancak huzur, sükûn ve düzen içinde tadılabilir. F.H. Dağlarca bir şiirinde, “ve bir an yaşıyorum, bütün bir ömre bedel” diyor. İşte insan bu anları çoğalta çoğalta bütün bir ömrü bir şiir, bir dua, bir ibâdet haline getirebilmelidir. Çağımızın en büyük eksikliği duygu ve sevgi eksikliği ve hayatın mânâsını kaybetmiş olmasıdır. Ulviyet duy­gusu bize günlük ekmek kadar lâzımdır. Allah bizi güzel olarak yarattı. Güzel olarak bu imtihan dünyasına gönderdi. Önemli olan bu güzelliği kaybetmemektir. Sait Faik, “her şey bir insanı sevmekle başlar” der. Önemli olan bir insandan, bir sevgiden yola çıkarak, yerdeki ufacık bir kum tanesinden, gökyüzündeki Samanyolu’na kadar bütün varlığı, sevgi ile, saygı ile kucakla­yabilmektir. İnsan evrensel sevgiye ulaşınca, bütün kâinat cen­net olur. Varoluşunun bilincine ulaşır. Ve o zaman, “sevmek devam eden en güzel huyum” der. Sevgi bütün kâinatı aydın­latan bir ışıktır. Sevgiyle bakır altınlaşır. Sevgi bütün kapıları açan, kâinatın altın anahtarıdır.

Selam, saygı ve sevgi ile.

Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Rahmet ve Şefaat Gani Gani Onun ve Hakka Göçen Ailesinin Üstlerine Olsun.