Kıymetli yavrum,
Birtakım taş ruhlu, taş kafalı insanlar hep firavunluk yapacak, bizi kıracak incitecek, biz de hep aşağıdan alıp eyvallah diyeceğiz öyle mi? Hayır. Yüz kere hayır, bin kere hayır. Herkes hayatta hak etiği muammeleyi görecek. Böyle kimseleri aramazsın, sormazsın, gidip gelmezsin. Gidersen ne olur? Sen, zamanla şahsiyetini kaybedersin. Çünkü onlar öyle firavun ruhlu insanlardır ki onlara insanca, İslamca yaklaşım onları büsbütün şımartır, büsbütün terbiyesizleştirir. Köşene çekileceksin, onlar seni arayana kadar hiçbir şekilde onları arayıp sormayacaksın. O kadar. Sevgi, saygı insan olana gösterilir. Ve hayatta bütün duygular karşılıklı olur. Allah bile karşılık bekliyor. Kudsi Hadiste buyruluyor: “Kulum bana bir adım yaklaşırsa, Ben ona on adım yaklaşırım”. Demek ki bu iş de karşılıklı. Tek taraflı sevgi olmaz. O bir ruh hastalığıdır. O, pis, iğrenç bir iştir. Muhatabımız isterse akrabamız, isterse evladımız olsun. Biz kimsenin kulu, kölesi değiliz. Adına dünya denilen şu misafirhanede herkes haddini bilecek, edebini bilecek, insanlığını bilecek. Bilmezse ne olur? O zaman Kur’an-Kerim’deki “Tebbet yeda ebi Lehebin ve tebb” “Elleri kurusun Ebu Lehebin” ayeti gelir. Hayat böyle yavrum. Ebu Lehep de hayvanlar gibi bağıra bağıra, namussuzca, şerefsizce can verdi. Kıyamete kadar da her gün yüzbinlerce Müslüman ona “Elleri kurusun Ebu Leheb’in” diye beddua edecek.
Hayat böyle yavrum. Biz melek değiliz, biz insanız. Evine gittiğimiz zaman bize en kaba, en çirkin muammeleyi yapan insanın kapısı bir daha çalınmaz. Eksik olsun böyle akraba.
Selam, saygı ve sevgi ile.

Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhuna Fatihalarla