Kıymetli yavrum,
Biz kendimizi arıtıp, temizdiğimiz zaman her şey güzelleşecek, her şey bir ihtişam kazanacak. Ama bu iş kolay olmuyor. Arınıp, temizlenebilmemiz için önümüze sürekli imtihanlar çıkarılıyor. Mümkünse bu durumdaki insana biraz sevgi ve saygı, biraz yakınlık göstererek yardımcı olmaya çalışalım. O insanın omuzuna konacak sıcacık bir el ona sevgiyle, saygıyla söylenecek yumuşacık bir söz, bir ab-ı hayat gibi gelir. O zaman omuzundaki eli bir meleğin kanadı gibi hisseder. Günümüzün materyalist tıbbında insana eşya gibi bakılıyor. Psikiyatristler hastalarını yüksek dozajda ilaç vererek iyileştirmeye çalışıyorlar. Oysa gelen insanın sadece ama sadece sevgiye ihtiyacı var, sevilme özlemi var. İlaç, sevginin yerini nasıl tutar? Bunu düşünmek bile insanı hiç tanımamak değil midir? Ne olur, günümüz dünyasında insana biraz sevgiyle, saygıyla, edeple, incelikle, ihtiramla yaklaşabilsek. O zaman düğümler çözülecek, o zaman bütün karanlıklar aydınlanacak. İşte o zaman Yunus Emre’nin