“Taş gönülden ne biter?”

Dikkat ettim, materyalist, olaylara hep madde gözüyle bakan, dünyaları yalnız para ve mal olan kimselerde sevgi de olmuyor. Değil ilahi sevgi, insan sevgisi bile olmuyor. Onlar çevrelerindeki insanlara yalnız çıkar gözüyle, menfaat gözüyle bakıyorlar. Demek ki her şeyin başı Allah sevgisi oluyor. Küçükken bizim mahalledeki teyzeler “Allah’tan korkmayandan, korkulur” derlerdi. Hayat bana bu teyzelerin haklı olduğunu gösterdi. Materyalist insanlarda her şey hesap, kitap, menfaat üzerine kurulu. Öyle kimselerin kalbinde sevgiye yer kalmıyor ki.
Selam, saygı ve sevgiyle.

Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhları Şad Olsun.