Başta Resulullah Efendimiz olmak üzere, mânâ yolunun büyükleri incelenecek olursa şunları görürüz. Aklın ölçülerini aşan bir edep, incelik, tevâzu. Bencillikten uzaklığın en güzel örnekleri ve sevgi. Sevgi kelimesini de aşan, akla durgunluk veren bir sevgi. Her zerrede Hak’kın ayrı bir tecellisini gören, Âyeti Kerime’deki “Ne yana bakarsan bak, Allah’ın vechi oradadır” hükmünü, bütün nüanslarıyla ihata eden bir sevgi. Öyle bir sevgi ki, zirvesini Muhammedî aşkta buluyor. Yer­yüzündeki bütün insanları, bütün hayvanları, bütün nebâdâtı ve bütün cemâdâtı kucaklayan bir sevgi. İşte o zaman hayat renkle, ışıkla, güzellikle, ilâhi estetikle doluyor. Hayat o zaman anlamını kazanıyor. İnsanoğlu o zaman büyüyor, güzelleşiyor ve yüceliyor. Beşeri münasebetlerdeki o harikulâde güzellikler de o zaman ortaya çıkıyor. O zaman insan vasıta olmaktan kurtulup, gaye oluyor.

Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Rahmet ve Şefaat Üstlerine Olsun