Halk içre bir ayineyim herkes bakar bir an görür

Her ne görür kendi özün, ger yahşi ger yaman görür

Şeytan Âdeme baktı baktı da çamurdan başka bir şey gör­medi. Ben ateştenim; Âdem balçıktan dedi. Asıl körlük hırstan, benlikten, nefsaniyetten doğan körlüktür. İnsana nefis, ego pen­ceresinden bakmak öldürücü bir zehirdir. Yusuf’a kardeşleri ha­setle, kıskançlıkla, hışımla baktılar da onu kurt gibi gördüler. Oysa Yusuf, gül yaprağının üstündeki yağmur tanesi gibi ter­temiz, güzeller güzeli bir insandı...

Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Makamı Âli Olsun.