Hz.Hüseyin R.A.’den bir hikaye yi paylaşmak istiyorum.

Güzel sultan çok şık giyinirlermiş. Emirleri toplamışlar, yemek veriyorlar ve İslam’a davet edecekler. Fakat kölelik tedrici olarak kaldırılmış olduğundan henüz kölesi olan bir hizmetkar kaynar çorbayı getirirken ayağı tökezlemiş ve mübareğin başından aşağıya kaynar çorbayı dökmüş. Şimdi düşünün, emirler kibirli, hemen öldürülmesini bekliyorlar kölenin; aynı zamanda çok canı yanmış ve öfkelenmiş olması lazım Hz.Hüseyin’in. Köle Müslümanmış ve hemen bir ayet-i kerime okumuş: “Allah gayzını yeneni sever.” Bunun üzerine Hz.Hüseyin gülerek, Allah için gayzımı yendim ya köle, diyor. Köle şımarıyor, devam ediyor: “Allah affedeni sever.” Affettim ya köle, diyor. Hz.Hüseyin Sultan. Sonra köle devam ediyor: “Allah ihsan edeni sever.” Azatsın ya köle, diyor. Onun üzerine diyor ki köle, senin yanından azat olunur mu? Aslında senden uzak olmak köleliktir, yanında olmak hürriyettir. Şimdi görüyoruz ki, en öfkelendiği anda Allah için öfkesini yenmeyi bilenlerin adına “Sultan” deniyor. Demek ki, cömertliğin en ileri safhası, öfkeyi yenmekmiş.

Saygılarımla,

Güler