Efendim,
Bana yazmis oldugunuz iltifatlar ve gosterilen ilgi icin cok tesekkur ediyorum. Ancak bunlar beni gercekten utandiriyor. Biz sizlerden feyz almaya , okuyarak kendimizi gelistirip ogrenmeye calisiyoruz. Allah hepinizden razi olsun.

Bu gun Muharrem ayinin ilk gunu bu vesile ile hepinizin butun gonul dostlarinin da yeni yillarini kutluyorum. Hepinize sevgi ve saygilarimi gonderiyorum.

Sizin ve muhterem esinizin de ellerinden opuyorum ve Rabbime emanet ediyorum.

********
Kucucuk bir cocuk iken , hatta kendimi bildim bileli , eger basima kotu birsey gelse , canim acisa, yaralansam, uzulsem , bir esyami kaybetsem yani herhangi bir musibet ile karsilasam , hemen gozlerimi kapar dusunurdum; “ben gene kotu birsey yaptim , iste bu da onun bedeli, onu oduyorum” icimden af dilerdim butun yaptigim kotu seyler icin. Sonra da iyi birseyler yapmaya , birilerini sevindirmeye calisirdim , belki yaptigim kotu davranis af edilir diye. Bunu o zamanlar nasil akil edebiliyordum bilmiyorum. Belki kucukten dinledigim hikayelerden etkilenmistim, belki birileri konusup anlatirken duymustum hatirliyamiyorum.

Yillar, cok uzun yillar sonra Kuran-i Kerim mealini okurken Sura suresi 30. ayette
‘ Basiniza gelen herhangi bir musibet, kendi ellerinizle isledikleriniz yuzundendir, bununla beraber Allah yine de cogunu af eder.” Cumlesini okudugumda tepeden tirnaga kadar titremis ve sarsilmistim.” Iste bu !”demistim. “Dogruymus benim hissettiklerim”.

Orta okul birinci siniftaydim, Konya’nin Sarayonu ilcesinde oturuyorduk o siralar. Ailece gorustugumuz butun ailelerin cocuklarinin en buyugu bendim. Bir ara geldigimizde butun cocuklara bakmak ve oyalamak gorevi bana duserdi dogal olarak. Hafta arasi ana-babalar bir yerde toplanacak olurlarsa cocuklarini bize birakirlardi. Ben de onlara bakardim. Bir gece yine ana-babalar aksam oturmasina gitmislerdi. Bizde de kardesimle birlikte uc dort cocuk daha vardi. Onlara oyunlar oynattim, kitap okudum sonra da saat 9 a dogru yatirip uyuttum hepsini. Cunku bu bir kuraldi , hemde kesin bir kural! Okula gidecek cocuklar 9 da uyumaliydi. Ancak liseye basladigimizda kendi yatma saatimizi belirleme hakkina sahip olacaktik. Ben de hepsini uyuttuktan sonra televizyonun karsisindaki kanepede kendime bir yer hazirladim battaniyemi yastigimi aldim , lambayi sondurdum, televizyonu actim sesini iyice kistim ve yattigim yerden cok arzu ettigim bir dizi filmi seyretmeye basladim. Bunu yapmayi hep istemistim ama erken uyumam gerektigi icin hic seyredemiyordum. Iste bu aksam yalnizdim, annemler 12 den once gelmezdi. Bende gizlice istedigimi yapabilecektim. Gerci icim heyecanla titriyordu, sucluluk duygusu icindeydim. Onlar bana guvenip cocuklari teslim etmislerdi, ben onlara karsi gorevimi yapmistim ama kendim icin koyulan kurallari cigniyor ve annemi babami aldatiyordum. Yine de filmin etkisine kapilmis heyecen ve sevincle seyrediyordum. Birden korkunc bir gurultu duyuldu. Ev temelinden sallandi , bufenin uzerindeki bardaklar devrildi, ortaligi bir toz bulutu kapladi,. Birkac saniye sonra ortalik sakinlesti. Panik icinde televizyonu kapatip iceriki odaya kostum cocuklara baktim. Yataklarindan firlamislardi. Onlari sakinlestirip su icirdim, sonra tekrar yatirdim. Uykulu olduklarindan itiraz etmediler. Sonra da pencereye kosup disariya baktim. Disarida insanlar bagrisip duruyorlardi, her taraf toz bulutu icindeydi. Sanki biryerler yikilmisti. Biraz dikkatle bakinca saskinlik icinde gorebildim ki bir otomobil yoldan cikmis ve alt katimizdaki banka binasina carpmis hatta buyuk bir kismi bankanin icine girmis duvarlari , esyalari , herseyi yikmisti. Oylece cakilip kalmistim. Biraz sonra zil caldi. Gelen bankanin bekcisiydi. Babami ariyorlardi. Kapiyi acmadan evde olmadigini soyledim ve nerede bulabilceklerini anlattim. Cunku evde yalnizken kesinlikle kimseye kapiyi acmazdik , tanisak bile. On dakika sonra butun ev gezmesindekiler telas icinde gelmislerdi. Beyler kaza yerini inceliyor, hanimlar cocuklarina sarilmis onlari evlerine goturmeye hazirlaniyodu. Ben ise o saskinlik icinde oturmus olanlari dusunuyordum. Icimden “Allahim dedim tamam ben gizlice televiziyon seyredip anne babami kandirdim , cezayi hak ettim. Af diliyorum senden.” Sonra annemin yanina gittim olanlari anlattim, ozur diledim. Gulumsedi
“ Evladim" dedi. "Sen yapmaman gereken birsey yapmissin. Yarin okulun vardi erken yatman gerekiyordu. Ustelik o filimler de cocuklar icin faydali seyler degil. Ama bu olanlar bir kaza . uzulme, sen hatani anlamissin, bu da sana iyi bir ders olmus. Eminim bir daha ayni seyi yapmazsin. Aslinda cocuklara da cok iyi bakmissin, hicbiri korkmamis uzulmemis, hepsi mutlu. Bu da sana guvenmekte haksiz olmadimizi gosteriyor. Tesekkur ediyoruz sana. ….”

Evet onemli olan hatalardan ders almak, basimiz gelenlerin gercek sebeplerini anlayabilmek degil mi?.. Ayrica, basimiza gelen olaylarin gercekten musibet olup olmadigini nereden bilebiliriz ki.!.. Cogu zaman duyuyorum ve goruyorum ki bir olayin arkasindan uzuluyor ve hayiflaniyoruz, sonra belli bir sure gecince de “..aslinda iyi de olmus , bak bunda da bir hayir varmis “ diyoruz. Peygamber Efendimiz’in(s.a.v.) “Mu’minler ruzgarlarin her zaman dalgalandirdigi basakli ekinler gibidirler, dunyada durmadan belalar ile karsilasirlar. Kafirler ise hicbir ruzgarin sallayamadigi ve ancak birden yere serilen badem agaclarina benzerler” dedigini okumustum . Bu benzetmeyi hic unutmadim. Bugday basaklari gibi sallanan ama yikilmayan…. Bire on, bir yuz veren…..

Benim en sevdigim arkadaslarimdan biri , dostum, Reyhancigimla universiteye kayit yaptirmaya gittigimiz gun tanismistik. 23 senedir herseyi, uzuntuleri , sevincleri paylastik. Her mutlu yada uzuntulu olayda ilk birbirimizi aradik Hep karsilikli olarak emin olduk ki yanlis dogru butun dusunceleri konusup paylasabilecek , bize objektif olarak dogruyu soyleyecek bir dostumuz var. Reyhancigim universiteye devam ettigimiz yil bir gun demisti ki.” Ilk universite sinavina girdigim yil kazanamamistim, uzuldum buna … Ama simdi goruyorum ki bu benim icin en hayirlisi imis. Bak simdi tanistik ve arkadas olduk. Aksi taktirde biz birbirimizi bulamayacaktik. Ne buyuk bir kayipta olacaktik. Allahima sukurler olsun ki, ilk sefer sinavi kazandirmadi da ikinci kez hem sinavi hem de sizler gibi arkadaslari kazandirdi. “ Cok duygulanmistim. Eminim ki, bu gun kime sorsaniz , gecmiste cok uzuldugu dertlendigi seyler icin simdi bosunaymis , benim icin boylesi hayirlisi imis diye dusundugu en az bir hatirasi vardir. O zaman bize dusen her musibet karsinda sabretmek ve beklemek…dua etmek..…
Buyuk Mevlana nin da su sozleri bizlere nasil da gercegi butun acikligi ile anlatiyor: " Sabirli ol. Nazik ve tahammulsuz olma. Balcik gibi gevsek ve solpuk bir halde bulunma . Her zahmete, her mesakkate kizar, kinlenirsen, cilalanmadan nasil ayna olacaksin?"

Cok sevdigim bir deyis vardir …

Kainatta her neye ettimse nazar
Hikmeti Rahman gizlidir.
Arada vasita kirmizi inek
Yesil otta beyaz ayran gizlidir.

Hem ne demisler suphe edilen altin gercek olup olmadigini anlamak icin atese atilarak kontrol edilir. Iste bunun gibi Cenab-i hak da insanlari dertle , musibet ile imtahan eder bazisi bela atesinden halis olarak cikar bazisi imtahani kaybeder. Rabbim hepimizi halis olarak cikanlardan eylesin insaallah…..








Ozden CICEK
Creative Wood Painting Lady
Dubai
www.ozdencicek.com

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :