.

Kıymetli yavrum,

Bence bir insan kendi huzursuzluğunu çevresine, maddi imkansızlıklarına bağlarsa hata etmiş olur. Benim çocukluğumdan beri tanıdığım huzur dolu kimseler, birkaçı hariç hepsi yoksul semtlerin insanları idi. Bu insanlar bana hep ışık tuttular. Onlar ne trilyoner, ne katrilyonerdiler ama hayatıma hep güzellikler kattılar. Bütün mesele insanın toplumu, çevresini olduğu gibi kabul etmesidir. Ben her gece dua ederim: “Yarabbi beni iyi ki bu ülkenin insanı olarak yarattın. Evliyalarla dolu, toprağı şehit kanlarıyla sulanmış. Beni Müslüman bir ana bananın çocuğu yarattığın için sana şükürler olsun Allah’ım (cc)” derim. Şükür olunca acılar tatlılaşır, karanlıklar aydınlanır.