Aynı Peygamber Efendimizin Taif de taşlandığı gibi bugün de aynı senaryo sahneye konuluyor. Arkasında İsrail var, Amerika var. Örgütler bunlardan para alıyorlar, kendileri lüks yerlerde yaşıyorlar. Zavallı gençler, gençlikleri hapishanelerde geçiyor, çürüyor, mahkemeye düşüyor, hapishaneye düşüyor, okuldan atılıyorlar. Arkasında İsrail…

Bir insan Allah’ın dinine sahip çıkmazsa, o insan din diye yanmazsa o insan kamil değildir kardeşlerim.

Cüneyd-i Bağdadi Hz var, zamanın en büyük evliyaullahından, Bağdatlı Cüneyd, zamanın kutbul azamı, , kutbul aktab. Kutup vardır ama o makama çıkamaz. O en büyük kutup, çok büyük evliyaullah. Hayatının son günlerinde Hakka yürüyeceğini anlıyor. Merak ediyor, acaba diyor benden sonra zamanın kutbu kim olacak diyor Muhteremler. Şöyle baş gözünü kapatıp, murakabe deniyor, kalp gözü ile bütün dünyayı dolaşıyor. Bakıyor çok evliyaullah var yeryüzünde, bilinen bilinmeyen, görevli, görevsiz. Ama bakıyor hiçbirisinde kutupluk yeteneği yok. O makam başka makam, kutupluk makamı. Allah Allah... Yine tekrar tekrar bakıyor. Bakıyor bir demirci. Demir dövüyor örste. Elleri paslanmış, kararmış demirden böyle. Kendisinden sonra onun kutupluk makamına getirileceğini anlıyor. O kutup olacak ondan sonra… Kutup, o anda dünyadaki ilimde en yüksek kimse. Şaşırıyor. "Allah Allah" diyor, "acaba bu kimse ne için bu makama getirilecek…" Bu demirci ile tanışmak istiyor. "Gideyim bir bakayım" diyor. Dükkanına geliyor. Demirci onu görünce şaşırıyor, gayet mütevazi bir şekilde. Biraz konuşuyorlar. Cüneydi Bağdadi Hz “Bu gece sana misafir olabilir miyim” diyor. Demirci de “Tabi” diyor, “müsaitim. Gidelim beraber.” Buyur ediyor.

Cüneyd-i Bağdadi Hz sonra diyor ki “Kırk senede alamadığım manevi yolu o gece onun sohbetinde aldım.” . “Baktım” diyor “Onda şunu gördüm,: Ümmet ümmet diye yanıyor böyle. Kendini düşünmüyor. Ne olacak bu ümmetin hali, ne olacak bunlar, ümmet ümmet diye yanıyor…”

Ahmed Tomor Hoca
Allah Ondan Razı Olsun.