.
Kıymetli yavrum,

Nikâh törenlerinde, gençler birbirlerinin ayaklarına basmak için yarış ediyorlar. Sebebini soruyorsunuz. Efendim diyorlar, kim kimin ayağına basarsa evde onun sözü geçer, o üstünlük sağlar. Ne kadar zavallıca bir düşünce. Daha nikâh memurunun önünde başlayan bir savaş. Oysa batıdan gelen bu çirkinliklere yüz vermesek, aldırış etmesek daha güzel olmaz mı? Ben de kırk bir yıl önce evlendim. Dedim ki, bu evde yalnız Allah’ın ve O’nun Yüce Resulünün dedikleri olsun. Biz kim oluyoruz ki bizim dediklerimiz olacak. Huzura, mutluluğa, geçime, anlayışa ve sevgiye giden yolun kapısı, daima Allah’ın ve Peygamberinin dedikleri ile açılır. İnsanoğlu ben, ben dediği sürece, ben mer­kezli bir dünyanın sınırları içinde yaşadıkça huzuru, mutluluğu ve yaşama sevincini hiçbir zaman tadamayacaktır. Sadece nef­saniyetinin karanlık hapishanesinde azap içinde kalacaktır. Bil­mem diyen öğrenir, bilirim diyene ne verilir. Toplumlarda se­vilen, sayılan, el üstünde tutulan insanlar, hep egolarını, ne­fislerini arka plâna atan sabır, şükür ve edep içinde yaşayan insanlardır. Nefislerinin esiri olan insanlar, muhtaç oldukları sev­gi, saygı ve ilgi ortamını hiçbir yerde bulamayacaklardır.

Selam, saygı ve sevgi ile.

Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhları Şad Olsun.