Sevgili Sabri amca 22 yıllık evliyim 2.5 senedir ayrı yaşıyorum eşim ayrılmak istemiyor beni sevdiğini söylüyor ama bende ne sevgi var ne saygı. 20 yıl pişmanlıkla ya sabırla geçti 10 yıldır depresyon hastasıyım artık onu gördüğümde içim daralıyor. bu evlilikten kurtulamayacağım diye korkuyorum nekadar istemediğimi söylesemde ben Allahtan istedim isterse senin kalbini çevirir diyor kapıdan kovsam bacadan giriyor çocukları kullanıyor ben de çocukları üzmemek için ve baba sevgisiyle büyüsünler diye onun yaptıklarını tam anlatamıyorum zaten nasıl anlatacağımı da bilmiyorum. farklı bir insan hep pozitif, çocuklar ne yapsa birşey olmaz çocuk der artık bu evliliği sürdüremiyorum ayrılmak istiyorum dediğimde güldü hiçbir şey olmamış gibi çocuklarla oynamaya başladı bu tavırları beni deli ediyor boşanma davası açtım zannımca acemilikten yada 4 çocuktan dolayı dava reddedildi. 3 senenin dolmasını bekliyorum çalışmıyorum bize o bakıyor çevrem size bakıyor, ALLAH'tan kork, kabul et diye baskı yapıyor. ben de ben aç kaldığım için evlenmedim diyorum. bu durumda ben ona iyi bir eş olamam aşırı tepki vermekten mazlumken zalim durumuna düşmekten korkuyorum. ona göre hava hoş her şeye razı bu aralar büyü okunmuş sular şeker vs. şeyler getirip çocuklara verip gizlice çayima yemeğime katmalarını söylüyor size sorum her nekadar çevreme karşı kendimi savunsamda içim bir türlü rahat etmiyor ALLAH tan korkuyorum çocukların hakkına mı giriyorum onun kazancını yemem günahmı islama göre böyle bir durumda boşanma hakkım var mı şimdiden cevabınız için teşekkür ederim iyi ki varsınız.