Sayın Yaşar,

24.3.2007 tarihli mailinizi aldım.

Zikir, Allah’ı anmak demektir. Genel olarak ikiye ayrılır. Cehri zikir, hafi zikir. Açık zikire sözlü, sesli zikir de denir. Genel olarak Esma-ül Hüsna zikri yapan kimse tarafından tekrarlanır. Hafi zikirde anmak sessiz olur. İçten, kalple olur. Buna pek çok şeyi ilave edebiliriz. Bir tabiat güzelliği karşısında kendinden geçerek hayran hayran bakmak da hafi zikirdir. Kur’an-ı Kerim’den bir Ayet, Resullullah Efendimizin bir Hadis-i şerifi, Yunus Emre’nin bir mısraı karşısında hayran hayran tefekküre dalmak da  hafi zikirdir. Aslında yeryüzündeki bütün insanların hafi zikirle meşgul olması gerekir. Sevmek, beğenmek, hayran olmak, saygı duymak bizi hafi zikre götüren durumlardır. Ama bir kimse çıkar da bunlardan bana ne, ben eşek geldim eşek gideceğim derse söyliyecek hiçbirşey yoktur. Bizler dünyaya sevmek için, saygı duymak için, aşık olmak için, insanlara hayırlı hizmetlerde bulunmak için geldik. Onun için yaşıyoruz. Onun için varız. Biz istiyoruz ki yaşadığımız her an bir zikir, bir ibadet, bir aşk olsun. Aşksız bir lokma ekmek yemek istemiyoruz. Aşksız bir yudum su içmek istemiyoruz. Gördüğümüz her zerrenin bizi Allah’a götüren bir nur, bir ışık olmasını istiyoruz. Aşk ile yaşayalım, aşk ile son nefesimizi verelim. Ve Yunus gibi söyliyelim.

“Aşk gelicek cümle eksikler biter”.

Kıymetli yavrum, yeni maillerini bekler, selam, sevgi ve saygılarımı sunarım.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :