Kıymetli yavrum,

Cennet ne köşk, ne huri. Cennet yaşanılan anın güzelliği. O anı sevgiyle, saygıyla, edep ve incelikle sonsuza dönüştürebilmek. Bu yemek yaparken olabilir, bulaşık yıkarken olabilir, pazarda alış veriş yaparken, namaz kılarken, secde ederken, bir şiir okurken, bir müzik dinlerken, bir insanla konuşurken olabilir. Ve o zaman o yaşanılan an ebediyyete dönüşebilir. Ve hafızaya renk dolu, ışık dolu, aşk dolu bir sayfa olarak bırakılabilir. Cennet, Allah’la beraber olunan anın içindeki sırdır. O an Yaradanla beraber olmanın güzelliği yaşanır. Önemli olan adına ömür denilen şu kısacık zaman dilimi içinde her anı böyle sonsuzlaştırabilmektir. Bunu yapabilenlere ne mutlu. İnsanlar isteseler yaşadıkları hayat içinde cenneti bulabilirler. Velev ki o andaki bulunduğu mekan bir zindan bile olsa. Hazret-i Yusuf da öyle olmadı mı?