Sizden Gelenler

İnsanlar hayatta hep iyiyi, güzeli, temiz, asil, büyük ve yüce olanı arıyorlar. Onlara ilgi duyuyorlar. Onlarla hemhal olmak istiyorlar. Çok küçük yaştan itibaren kendimi bir sevgi halesinin içinde buldum. Ben insanları sevdim, insanlar beni sevdi. Başlangıçtan itibaren insanları “ama”sız sevmek benim için büyük bir ideal oldu. Hayatta hiç kimseye “ama şu tarafı da olmasaydı” demedim. Hiçbir zaman dikensiz gül aramadım. Çünkü gül dikeniyle beraber yaratılmıştı ve öyle muhteşemdi, öyle güzeldi. Gülü dikenden ayımaya çalışmak bir cehalet, bir hamakat örneği olmaktan başka ne olabilirdi? Madem ki Allah öyle yaratmıştı. Uzun yıllar önceydi, çalıştığımız yere bir genç kız gelmişti. Kibar, hanımefendi, asil, güzel, mükemmel bir insandı. Etkileyici bir güzelliği vardı. Ama herşeye kusur bulan insanlar o kızcağızın da yakasını bırakmadılar. Senin burnun dediler gaga burun. O sıralarda plastik ameliyatlar da yeni başlamıştı. Artık bir işe de girdin, bir ameliyat yaptır, burnunu düzelt, istediğin gibi bir şekil ver dediler. O da çevrenin etkisinde kalarak bir plastik cerraha gitti. Cerrah soruyor “burnun nasıl olsun?”, örnekler gösteriyor. Ucu havaya kalkık, bir “yunani” burun üzerinde anlaşmaya varılıyor. Ve operasyon bitiyor, gaga burun yunani burun oluyor. Ama ne oluyorsa ondan sonra oluyor. O gaga burunla gözleri ve gönülleri kamaştıran o genç kız, yunani burnuyla bütün cazibesini, güzelliğini, anlamını, şiiriyetini kaybediyor. Zavallı bir duruma düşüyor. Görenler feryad ediyor, “ah diyorlar, ne oldu sana böyle”. Tepkiler çoğalınca genç kızın morali iyice bozuluyor. Ve istifa ederek insanlardan kaçıyor. Sokağa bile çıkamıyor. Bütün mesele insanları olduğu gibi kabul etmekte. Bunu yapamayanlar hem kendilerine, hem başkalarına yazık ediyorlar. Bütün mânâda bir düzeye gelmiş insanlar, hayatı “belki”siz, “ama”sız kabul ediyorlar. Olduğu gibi, güzel bir teslimiyet.


	[Ana Sayfa] [Sabri Tandoğan] [Kitapları] [Yazıları] [Röportajları] [Resim Albümü] [Sizden Gelenler] [Dosya Arşivi] [Arama] [İletişim]