Değerli büyüğüm,

Prof.Dr.Saffet Solak'dan bir hatıra, çok severek okudum, paylasmak istedim efendim.

Işığı yanan evler

Tıp fakültesini yeni bitirmis, pratisyen hekim olarak ilk görev yerim olan Konya'ya baglı bir beldenin saglık ocagına gitmistim.genctim,bekardım. Kücük bir beldeydi gittigim yer,Ilk gece  bir eve misafir olmustum. Tren istasyonunun hemen yanındaki evdi.Aksam yemeginden sonra caylarımız gelmis, sohbetlerimiz ilerliyordu.Üzerimde yol yorgunlugu, geldiğim yerin yabancılığı ile ağır bir uyku beni icine cekiyordu. Ev sahibine bir sey diyemiyordum. Bir müddet daha geçti, yine bir hareket yok, ev sahibi hacı anneye sıkılarak: "Annecigim, sizin buralarda kaçta yatılıyor?" dedim. Hacıanne:" Evladım treni bekliyoruz, az sonra tren gelecek, onu bekliyoruz" dediler. Merak ettim, tekrar sordum:

"Trenden sizin bir yakınınız mı inecek ?"

Hacıanne:"Hayır evladım, trende bekledigimiz bir tanıdıgımız yok.Trenden buraların yabancısı birileri inebilir, ısıgı yanan bir ev bulamazsa, sokakta kalır." diye cevap verdi.

   Konya ovasında, ya da bir baska yerinde Türkiye'nin,trenden inen  yolcular icin "Isıgı yanan evler" hala duruyor mu? Yolcular ,yorgun bedenlerini yün yataklarda dinlendirmeye devam ediyorlar mı? Aç bir köpegin önüne bir kap yemek bırakan insanlar yasıyorlar mı? Kuslara yuva yapan mimarlar, sahi nerede simdi o güzel insanlar, atlarına binip gitmisler.

Bizler,atlarına binip giden insanlara sahip bir medeniyetin yetimleriyiz.

Cekip gidenlerin doldurulmamıs bosluklarında savrulup duran yoksullarız

Şair şöyle diyordu:

"Güzel insanlar, güzel atlara binip gittiler”

Bu güzel insanlar neden ve nasıl atlarına binip gittiler?

Onları ne yıldırdı da bir daha dönmemek üzere sessiz sedasız gittiler?

Ey güzel yurdumun güzel insanları! Neredesiniz ? "

 Bu güzel ve düsündürücü anısı, sayın Saffet Solak hocanın  yeniden nasıl o güzel insanlar gibi olabiliriz diye uzun uzun düsündürdü  bu gece beni hocam.

Sizin bu konudaki yüce görüslerinizi, tavsiyelerinizi almak istedim, istirham ediyorum sizden.

En derin saygılarımla ellerinizden öpüyorum.

Ayla Belen

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :