Kıymetli yavrum,

Mutluluğunu hiçbir şarta bağ­lama. Şu şöyle olursa, ancak mutlu olabilirim deme. Dersen ne olur bilir misin? Mutluluk adına, huzur adına ölünceye kadar avucunu yalarsın. Bu dünya bir misafirhane. Hepimiz misafiriz. Bir süre sonra hiçbirimiz olmayacağız. Unutmayalım, misafir umduğunu değil, bulduğunu yer. Şartlı mutluluk olmaz. Varol­mak, görmek, işitmek düşünmek, idrak etmek, konuşabilmek, ibadet edebilmek, hayır yapabilmek mutluluk için yeterli değil mi? Yavrum, insan hayatını berbat eden vehimleri, üzüntüleri, endişeleri, ku­runtuları kirli bir kağıt gibi buruşturup çöpe at... Bir daha hatır­lama. Anını yaşa. Her an birbirinden güzeldir. Onu yakalamaya çalış. Gerilimden, stresten uzak kal. Sev. Daha çok sev. Yerdeki bir kum tanesinden gökyüzündeki Samanyolu’na kadar bütün kâinatı sevgiyle kucakla. Sevginin dol­durduğu bir kalp Allah’a daha yakındır. Ancak sevgi ve saygıyla, edep ve incelikle dolu kalpler âlemdeki ilâhi rahmeti ve bereketi görebilirler.