Kıymetli yavrum,
Herkes bakıyor, ama herkes göremiyor. Gördüğünü sanıyor. Bazı kimselerin, bazı kitapları okuyup bildiklerini sanmaları gibi. Kendimizi ne güzel aldatıyoruz. Kitap okumak başka, bilmek, öğrenmek başka. Çoğumuzun hayatı sanal bir dünyada geçiyor. Mecelle’de bir kural vardır: “Zan ile yakiyn hasıl olmaz” diye. Bizler ne yazık ki ömürlerimizi bir şeyleri zannederek geçiriyoruz. İnandığımızı sanıyoruz, sevdiğimizi sanıyoruz. Daha da acısı cebimiz üç kuruş görünce, bir mevki, makam sahibi olunca kendimizi adam olduk sanıyoruz. Velhasıl ömrümüz zanlarla, vehimlerle, kuruntularla, hayallerle geçiyor. Bir gün bir de bakıyoruz ki maç bitmiş. Artık yapacak hiçbir şey yok. Aman Yarabbi, ne kadar acı, ne kadar feci! Bütün bunların başı nedir biliyorsunuz, kurtuluşa nereden çıkabiliriz biliyor musunuz? Önce, her şeyden önce tevazu kapısından geçerek. O kapıdan geçmeden gerçek manada edep de olmuyor, saygı da olmuyor, şükür, sabır, kanaat de olmuyor. Bunun için ben bütün güzelliklere açılan kapının tevazudan geçtiğine inanıyorum. Mütavazi olmak, kendi hiçliğimizi, kendi zavallılığımızı, kendi aczimizi idrak ederek başımızı öne eğmek. Yunus Emre,