Efendim,

Ben bir kaç gündür iş gezisinde olduğum için sitenize bakamıyordum.Gelen maillerden anladığım kadarıyla sizi bir hayli üzmüş ve kırmışım.Benim niyetim asla sizi üzmek değildi, sadece kendi görüşlerimi aktarmak istedim.Anladığım kadarıyla haddi aşmışım. Özür diler, affınızı rica ederim. Bundan sonra daha dikkatli olacağım.

Ben hiçbir insandan nefret etmiyorum. Dünyadaki en kötü insanın bile cehenneme gitmesini istemiyorum. Ben kötülere değil sadece kötülüğe karşıyım. Kötülükten vazgeçtiği zaman herkes benim kardeşimdir.

Benim anlatmak istediğim nokta sevgi bize Allah'ın bir lütfudur. Dolayısıyla sadece Allah yolunda yaşayan insanlar için gösterilmeli.Diğer insanlardan da nefret etmiyorum sadece yaptıklarından dolayı onlara karşıyım.

Ben sizi çok seviyorum.Lütfen bunu bilin.

Hürmetlerimle,ellerinizden öperim

Sevim Tekin

--------------------------------------------------------------------------------

Sayın Sabri Tandoğan Efendi Hz'nin cevaben yazdıkları :

Sayın Sevim Tekin,

Kıymetli yavrum, önce geciken mailin için teşekkür ederim. İnşallah ileride böyle yanlış anlaşılmalar olmaz. Kıymetli yavrum, hayatın seyri bizim isteğimize göre olmuyor ki. Daima iyinin yanında kötü, güzelin yanında çirkin, asilin yanında bayağı olacak. Daima Musa’nın yanında firavun var. Pilin iki ucu var. İkisi de artı, ikisi de eksi olursa radyo çalışmaz, cep feneri ışık vermez. Biz bunları değiştiremeyiz. Bunlar hayatın realiteleri. Tarih boyunca hep böyle oldu. Bundan sonra da böyle olacak. Benim her zaman tekrarladığım bir sözüm vardır “Önemli olan hayattaki olaylar değil, o olaylar karşısında bizim takınmış olduğumuz tavırdır.” Birisi Mevlana’ya soruyor. “Efendim”, diyor, “niye sizin sohbetinizde iyilerin yanında kötüler de var? Mevlana cevap veriyor: “Evladım”, “biz kötüleri de sevmezsek, onlar için hayır dua etmezsek onlar nasıl kurtulacak? Nazım Hikmet bir şiirinde

“Ben yanmazsam, sen yanmazsan, biz yanmazsak

Nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa”

diyordu. Hayatı bir bütün olarak algılayıp, özümleyemezsek, ondaki muhteşem kompozisyonu göremezsek kimseye birşey olmaz. Olan bize olur. Ben bunu söylemek istedim. Sokakta yürüyorsunuz. Elektrik direğinin altında müşteri bekleyen bir fahişe var. Kimisi küfrediyor, hakaret ediyor, beddua ediyor. Kimisi Allah kurtarsın diyor. Bu iki yöntemden birini seçmek size kalmış. Karar sizin. Biz ikinci yöntemi seçiyoruz. Olay bu. Ben, evrensel sevgiye gönül vermiş, hayatını adamış, varlığını o yolda harcamış bir insanım. Şimdi siz çıkıp da bunlar laftır, edebiyattır, palavradır derseniz ben, incinmiş olmaz mıyım? Kalbim kırılmış olmaz mı? Uzun yıllar önceydi, çalışma hayatına yeni başlamıştım. Bir hanım arkadaşımız vardı. Sevgiye, dostluğa inanmazdı. İnsanlar arasındaki tek ilişki menfaat bağı derdi. Hep böyle düşündü, böyle yaşadı. Ama sonu iyi gelmedi. Ruh sağlığını kaybetti. Allah sizi esirgesin. Benim, kendimi kahredercesine çırpınmam bunun için. Daima müspet konuşalım, müspet düşünelim. Ben, ayağı kayıp düşen insanlar için onları baştacı yapalım demiyorum, ama onlara acıyalım, şefkat duyalım, hayır dua edelim diyorum. Bir evdeki tuvalet süpürgesini hor görmeyelim, ona da saygı gösterelim, temiz tutalım. Ama tutup da onu salonun baş köşesine, vitrine koyacak değiliz tabi. İsterseniz bu konuyu burada bitirelim. Lütfen tekrar irdelemeyelim. Aynı misalleri tekrar tekrar vermeyelim. Artık karar sizin. Eğer, tasavvuf tarihinin büyüklerini okusaydınız anlaşmamız daha kolay olurdu. Artık bu meseleyi kapatıyorum. Kararınıza saygılıyım. Hayat karşısındaki, olaylar ve insanlar karşısındaki düşüncelerinizi bekler, selam, sevgi ve saygılarımı sunarım. Bütün güzellikler sizinle beraber olsun.

Sabri Tandoğan
Onun ve Hakka Göçen Yakın Dostlarının Aziz Ruhlarına Fatihalarla.