Kıymetli yavrum,
Kadın olalım, erkek olalım, genç olalım, ihtiyar olalım, hepimiz hayat yolunda son derece dikkatli, son derece hassas olmak zorundayız. Bir gün gelir avucumuzun içine sandığımız kuş uçar gider. “Ve artık hiçbir gayret ve fedakarlık onu geriye iade edemez”. Lütfen, ne olur şu eleştirmek, karşımızdakini “muma çevirmek” iddialarından vazgeçelim. İnsanları yargılamayalım. Biz kim oluyoruz ki kendimizi ne sanıyoruz ki, başkalarını yargılıyoruz. Bu haddini bilmemek değil de nedir? Yonca Evcimik’in bir zamanlar çok tutulan bir şarkısı vardı, “kendine gel, haddini bil” diyordu. Biz de bunu sık sık kendimize söylesek. Çocukken bizim mahallede bir ablamız vardı, büyük laf etmeye bayılırdı. Ben derdi, öyle akıllı, öyle fettan bir kızım ki evleneceğim erkeği avucumun içinde mum gibi eritirim. Sonra evlendi, bir de baktık ki kendisi mum gibi eridi. Allah akıllı insanları böyle manyakça iddialardan uzak tutsun. Hayat bu, ilerde ne olacağını kimse bilmez. O halde yapılacak iş her zaman, her yerde, herkese karşı son derece sayglı, edepli, ve dikkatli olmaktır. Allah bunu cümlemize nasip etsin. Selam, sevgi, saygı ile.