Kıymetli yavrum,
Her birimizde dünyayı daha iyi bir dünya haline getirebilme gücü var. Velev ki bir tebes­sümle, bir hatır sorma ile, sımsıcak bir merhaba ile de olsa. De­nize atılan bir taşın dalgalar halinde büyümesi gibi... Bazen bir tebessüm, bir ziyaret, bir telefon konuşması bütün dünyayı do­laşır. İnsandan insana geçer. Nicelerine renk dolu, ışık dolu anlar yaşatır. Birbirleriyle temas eden enerjiler, birbirlerini değiş­tirirler. Bir gönül dostu, ne olur diyor. Bir ânımızı imânla geçi­relim. Tam bir teslimiyetle fişimizi O’nun sonsuz gücünün, irâ­desinin bulunduğu prize takalım. Gökyüzünün ihtişâmı, yıldız­ların güzelliği karşısında ürpererek ağlayabilsek. Hayatımızın her ânının ne denli kutsal olduğunu bir bilebilsek...“Ve bir ân yaşıyorum, bütün bir ömre bedel” diyebilsek... Kur’an-ı Ke­rim’deki emr-i ilâhiyi her an tekrarlayıp yaşayabilsek. “Doğrusu sana yöneldim. Kendimi sana verdim.” Hayatımızı yasemin be­yazlığında, yaseminler güzelliğinde yaşayarak O’na kavuşa­bilsek “O senden râzı, sen O’ndan râzı olarak gir cenne­time” emrine muhatap olabilsek...