Konu : Gelin bugün daralmış, bunalmış bir insana ışık olalım.
Gönderen :
Sabri Babadan Selam
Tarih :
8/17/2017 1:33:58 PM
.
Kıymetli yavrum, Yıllarca önceydi. Bir akşamdı. Danıştay’dan çıkıyordum. O gün beni üzen, kıran, inciten bazı durumlar olmuştu. Çok zor yürüyordum. İçimde gittikçe büyüyen bir bezginlik, bir sıkıntı vardı. Dudaklarımda Yunus’un mısraı, mırıldanıyordum. “Bunca varlık var iken gitmez gönül darlığı” diyordum. Birden Danıştay’ın önündeki parkın bahçıvanının sesini duydum. Anadolu’nun o yiğit, o mert çocuğu, sevgili Mustafa “Merhaba Sabri Bey nasılsın?” dedi. Sesi yeni doğan güneşin ilk ışıkları gibi idi. Huzur veren, sükûnet veren, dinlendiren bir ses. O seste hiçbir sun’îlik, samimiyetsizlik, riyakârlık yoktu. Yeni yağmış kar gibi bembeyaz, tertemizdi. Birden içimin ışıdığını, aydınlandığını hissettim. Sıkıntılarım duman gibi dağıldı. Yok oldu. Kendimi çok ama çok güçlü hissettim. Düşünün efendim, bir hatır sorma deyip geçmeyelim. Bazen bir hatır sorma hasta insanı iyileştirir, mutsuz insanın içini ışıkla, renkle doldurur. Gelin bugün biz de darlmış, bunalmış bir insana ışık olalım... Selam, saygı ve sevgi ile.
Sabri Tandoğan Aziz Ruhlarına Fatihalarla.
|