Bazen küçük gören bir dudak büküş, alaycı bir bakış bile bir insanın mahvına sebep olabiliyor. Zengin, fakir, köylü kentli, kadın erkek, okumuş okumamış farkı gözetmeden her insana karşı sevgi dolu, saygı dolu, incelik dolu efendice davransak ne kaybederiz? Şöyle bir düşünsek. Bizim aslını ihtiyacını duyduğumuz şey biraz sevgi, biraz saygı, biraz ilgi değil mi? Bunlar olmadığı zaman hiçbir şeyin anlamı kalmıyor ki. Ne olur şu gerçeği bir öğrenebilsek:

Sevsek, daha çok sevsek, daha çok sevsek. Ta göklere kadar hem, hem Allah’a kadar sevsek. O zaman hayat bambaşka olacak. O zaman öyle bir beldede yaşayacağız ki onun yolları gül, alanı gül, satanı gül, terazisi gül olacak. O zaman içimiz sevgi dolu, şefkat dolu olarak bir cennet hayatı yaşayacağız. O cennetin kapısından girmek hepimizin elinde. O halde ne bekliyoruz?
Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan
Aziz Ruhları Şad Olsun.