Sabri Baba: Sükût, asıl o zaman sükût olur. yoksa bakıyorsun adam sükût halinde ama içi kaynıyor. Bu bizim anladığımız sükût hali değildir. İç ve dış birlikte olacak. Bu derin sükûtu sağlayabilmek için o anda dış dünya ile bağlarımızı gevşetmeliyiz.

Bir gün bir üniversitede hoca derse geliyor ve “çocuklar” diyor, “bugün konumuz sükût.” Sonra başı önünde 45 dk derunî bir sükûta dalıyor. Onu gören çocuklar da kendisini taklid ediyorlar. Sonra ders saati dolunca sakince yerinden kalkıyor ve sınıftan çıkıyor. Sonra oradaki öğrencilerden birisi bana dedi ki, “Sükûtu hiç o günkü kadar güzel yaşamamıştım.” Bizim de üniversitede bir hocamız vardı, Vasfi Raşit Sevik. Her kürsüde ders verebilecek çok kabiliyetli bir hoca idi. Bir gün derste mülkiyeti anlattı, kimse anlamadı. Tekrar anlattı, yine kimse anlamdı. Sonra cebinden bir mendil çıkardı, “Söyleyin, kimin bu mendil” deyince biz hepimiz, “Efendim, sizin” dedik. “İşte” dedi “mülkiyet budur.”

Bir gün de derse geldi, kürsüde biraz bekledikten sonra yüksek sesle “Her erkek bir hayvandır, velev ki bir kadın tarafından terbiye edilmiş olmaya.” Dedi.

-Efendim, siz bu söze katılıyor musunuz peki?

Sabri Baba: Gayet tabi. Eğer annem Sabiha Hanım olmasaydı ben bu halime gelebilir miydim. Bu işler sade kitap okumakla olmuyor.

-Bu kadın anne midir hep?

Sabri Baba: Hayır. Bu yerine göre annedir, yerine göre bir sevgilidir, yerine göre eştir. Bence kadın, Allah’la insan arasında bir varlık. Kadının rahiminin adı Allah’ın güzel isimlerinden birisi. Allah kadın rahmine Kendi ismini verirken ona Kendi vasıflarından da yüklemiştir: Sabır, tahammül, dayanma gücü, merhamet…

Buradan da anlaşılıyor ki kadının eğiten, yetiştiren, terbiye eden bir tarafı var. Çocuğu karnında taşıyarak Allah’a vekalet ediyor. Böyle bir tarafı var tabi ama hangi kadının? Hz. Hatice’nin, Hz. Fatıma’nın, Rabia Sultan’ın yolunda olan kadının…

Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhları Şad Olsun.